στένωσις

Ancient Greek

Etymology

From στενόω (stenóō, “to confine, to contract”) +‎ -σις (-sis, nominal suffix), from στενός (stenós, “narrow”) +‎ -όω (-óō, “to make someone do or be something”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sté.nɔː.sis/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈste.no.sis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈste.no.sis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈste.no.sis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈste.no.sis/

Noun

στένωσῐς • (sténōsĭs) f (genitive στενώσεως); third declension

A being straitened, narrowing.

Inflection

Third declension of ἡ στένωσῐς; τῆς στενώσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στένωσῐς hē sténōsĭs	τὼ στενώσει tṑ stenṓsei	αἱ στενώσεις hai stenṓseis
Genitive	τῆς στενώσεως tês stenṓseōs	τοῖν στενωσέοιν toîn stenōséoin	τῶν στενώσεων tôn stenṓseōn
Dative	τῇ στενώσει tēî stenṓsei	τοῖν στενωσέοιν toîn stenōséoin	ταῖς στενώσεσῐ / στενώσεσῐν taîs stenṓsesĭ(n)
Accusative	τὴν στένωσῐν tḕn sténōsĭn	τὼ στενώσει tṑ stenṓsei	τᾱ̀ς στενώσεις tā̀s stenṓseis
Vocative	στένωσῐ sténōsĭ	στενώσει stenṓsei	στενώσεις stenṓseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ English: stenosis

References

“στένωσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press