στενόω

Ancient Greek

Etymology

From στενός (stenós, “narrow”) +‎ -όω (-óō, “to make someone do or be something”).

Pronunciation

 

Verb

στενόω • (stenóō)

  1. to straiten, confine, contract

Inflection

   Present: στενῶ, στενοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στενῶ στενοῖς στενοῖ στενοῦτον στενοῦτον στενοῦμεν στενοῦτε στενοῦσῐ(ν)
subjunctive στενῶ στενοῖς στενοῖ στενῶτον στενῶτον στενῶμεν στενῶτε στενῶσῐ(ν)
optative στενοίην / στενοῖμῐ στενοίης / στενοῖς στενοίη / στενοῖ στενοῖτον / στενοίητον στενοίτην / στενοιήτην στενοῖμεν / στενοίημεν στενοῖτε / στενοίητε στενοῖεν / στενοίησᾰν
imperative   στένου στενούτω στενοῦτον στενούτων   στενοῦτε στενούντων
middle/
passive 		indicative στενοῦμαι στενοῖ στενοῦται στενοῦσθον στενοῦσθον στενούμεθᾰ στενοῦσθε στενοῦνται
subjunctive στενῶμαι στενοῖ στενῶται στενῶσθον στενῶσθον στενώμεθᾰ στενῶσθε στενῶνται
optative στενοίμην στενοῖο στενοῖτο στενοῖσθον στενοίσθην στενοίμεθᾰ στενοῖσθε στενοῖντο
imperative   στενοῦ στενούσθω στενοῦσθον στενούσθων   στενοῦσθε στενούσθων
active middle/passive
infinitive στενοῦν στενοῦσθαι
participle m στενῶν στενούμενος
f στενοῦσᾰ στενουμένη
n στενοῦν στενούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐστένουν, ἐστενούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστένουν ἐστένους ἐστένου ἐστενοῦτον ἐστενούτην ἐστενοῦμεν ἐστενοῦτε ἐστένουν
middle/
passive 		indicative ἐστενούμην ἐστενοῦ ἐστενοῦτο ἐστενοῦσθον ἐστενούσθην ἐστενούμεθᾰ ἐστενοῦσθε ἐστενοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: στενώσω, στενώσομαι, στενωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στενώσω στενώσεις στενώσει στενώσετον στενώσετον στενώσομεν στενώσετε στενώσουσῐ(ν)
optative στενώσοιμῐ στενώσοις στενώσοι στενώσοιτον στενωσοίτην στενώσοιμεν στενώσοιτε στενώσοιεν
middle indicative στενώσομαι στενώσῃ / στενώσει στενώσεται στενώσεσθον στενώσεσθον στενωσόμεθᾰ στενώσεσθε στενώσονται
optative στενωσοίμην στενώσοιο στενώσοιτο στενώσοισθον στενωσοίσθην στενωσοίμεθᾰ στενώσοισθε στενώσοιντο
passive indicative στενωθήσομαι στενωθήσῃ στενωθήσεται στενωθήσεσθον στενωθήσεσθον στενωθησόμεθᾰ στενωθήσεσθε στενωθήσονται
optative στενωθησοίμην στενωθήσοιο στενωθήσοιτο στενωθήσοισθον στενωθησοίσθην στενωθησοίμεθᾰ στενωθήσοισθε στενωθήσοιντο
active middle passive
infinitive στενώσειν στενώσεσθαι στενωθήσεσθαι
participle m στενώσων στενωσόμενος στενωθησόμενος
f στενώσουσᾰ στενωσομένη στενωθησομένη
n στενῶσον στενωσόμενον στενωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐστένωσᾰ, ἐστενωσᾰ́μην, ἐστενώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστένωσᾰ ἐστένωσᾰς ἐστένωσε(ν) ἐστενώσᾰτον ἐστενωσᾰ́την ἐστενώσᾰμεν ἐστενώσᾰτε ἐστένωσᾰν
subjunctive στενώσω στενώσῃς στενώσῃ στενώσητον στενώσητον στενώσωμεν στενώσητε στενώσωσῐ(ν)
optative στενώσαιμῐ στενώσειᾰς / στενώσαις στενώσειε(ν) / στενώσαι στενώσαιτον στενωσαίτην στενώσαιμεν στενώσαιτε στενώσειᾰν / στενώσαιεν
imperative   στένωσον στενωσᾰ́τω στενώσᾰτον στενωσᾰ́των   στενώσᾰτε στενωσᾰ́ντων
middle indicative ἐστενωσᾰ́μην ἐστενώσω ἐστενώσᾰτο ἐστενώσᾰσθον ἐστενωσᾰ́σθην ἐστενωσᾰ́μεθᾰ ἐστενώσᾰσθε ἐστενώσᾰντο
subjunctive στενώσωμαι στενώσῃ στενώσηται στενώσησθον στενώσησθον στενωσώμεθᾰ στενώσησθε στενώσωνται
optative στενωσαίμην στενώσαιο στενώσαιτο στενώσαισθον στενωσαίσθην στενωσαίμεθᾰ στενώσαισθε στενώσαιντο
imperative   στένωσαι στενωσᾰ́σθω στενώσᾰσθον στενωσᾰ́σθων   στενώσᾰσθε στενωσᾰ́σθων
passive indicative ἐστενώθην ἐστενώθης ἐστενώθη ἐστενώθητον ἐστενωθήτην ἐστενώθημεν ἐστενώθητε ἐστενώθησᾰν
subjunctive στενωθῶ στενωθῇς στενωθῇ στενωθῆτον στενωθῆτον στενωθῶμεν στενωθῆτε στενωθῶσῐ(ν)
optative στενωθείην στενωθείης στενωθείη στενωθεῖτον / στενωθείητον στενωθείτην / στενωθειήτην στενωθεῖμεν / στενωθείημεν στενωθεῖτε / στενωθείητε στενωθεῖεν / στενωθείησᾰν
imperative   στενώθητῐ στενωθήτω στενώθητον στενωθήτων   στενώθητε στενωθέντων
active middle passive
infinitive στενῶσαι στενώσᾰσθαι στενωθῆναι
participle m στενώσᾱς στενωσᾰ́μενος στενωθείς
f στενώσᾱσᾰ στενωσᾰμένη στενωθεῖσᾰ
n στενῶσᾰν στενωσᾰ́μενον στενωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐστένωκᾰ, ἐστένωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστένωκᾰ ἐστένωκᾰς ἐστένωκε(ν) ἐστενώκᾰτον ἐστενώκᾰτον ἐστενώκᾰμεν ἐστενώκᾰτε ἐστενώκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐστενώκω ἐστενώκῃς ἐστενώκῃ ἐστενώκητον ἐστενώκητον ἐστενώκωμεν ἐστενώκητε ἐστενώκωσῐ(ν)
optative ἐστενώκοιμῐ / ἐστενωκοίην ἐστενώκοις / ἐστενωκοίης ἐστενώκοι / ἐστενωκοίη ἐστενώκοιτον ἐστενωκοίτην ἐστενώκοιμεν ἐστενώκοιτε ἐστενώκοιεν
imperative   ἐστένωκε ἐστενωκέτω ἐστενώκετον ἐστενωκέτων   ἐστενώκετε ἐστενωκόντων
middle/
passive 		indicative ἐστένωμαι ἐστένωσαι ἐστένωται ἐστένωσθον ἐστένωσθον ἐστενώμεθᾰ ἐστένωσθε ἐστένωνται
subjunctive ἐστενωμένος ὦ ἐστενωμένος ᾖς ἐστενωμένος ᾖ ἐστενωμένω ἦτον ἐστενωμένω ἦτον ἐστενωμένοι ὦμεν ἐστενωμένοι ἦτε ἐστενωμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐστενωμένος εἴην ἐστενωμένος εἴης ἐστενωμένος εἴη ἐστενωμένω εἴητον / εἶτον ἐστενωμένω εἰήτην / εἴτην ἐστενωμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐστενωμένοι εἴητε / εἶτε ἐστενωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐστένωσο ἐστενώσθω ἐστένωσθον ἐστενώσθων   ἐστένωσθε ἐστενώσθων
active middle/passive
infinitive ἐστενωκέναι ἐστενῶσθαι
participle m ἐστενωκώς ἐστενωμένος
f ἐστενωκυῖᾰ ἐστενωμένη
n ἐστενωκός ἐστενωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐστενώκειν / ἐστενώκη, ἐστενώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστενώκειν / ἐστενώκη ἐστενώκεις / ἐστενώκης ἐστενώκει(ν) ἐστενώκετον ἐστενωκέτην ἐστενώκεμεν ἐστενώκετε ἐστενώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐστενώμην ἐστένωσο ἐστένωτο ἐστένωσθον ἐστενώσθην ἐστενώμεθᾰ ἐστένωσθε ἐστένωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.