στεῖχε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stêː.kʰe/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsti.kʰe/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsti.çe/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsti.çe/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.çe/

Verb

στεῖχε • (steîkhe)

second-person singular present active imperative of στείχω (steíkhō)

Conjugation

Present: στείχω, στείχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στείχω	στείχεις	στείχει	στείχετον	στείχετον	στείχομεν	στείχετε	στείχουσῐ(ν)
	subjunctive	στείχω	στείχῃς	στείχῃ	στείχητον	στείχητον	στείχωμεν	στείχητε	στείχωσῐ(ν)
	optative	στείχοιμῐ	στείχοις	στείχοι	στείχοιτον	στειχοίτην	στείχοιμεν	στείχοιτε	στείχοιεν
	imperative		στεῖχε	στειχέτω	στείχετον	στειχέτων		στείχετε	στειχόντων
middle/ passive	indicative	στείχομαι	στείχῃ / στείχει	στείχεται	στείχεσθον	στείχεσθον	στειχόμεθᾰ	στείχεσθε	στείχονται
	subjunctive	στείχωμαι	στείχῃ	στείχηται	στείχησθον	στείχησθον	στειχώμεθᾰ	στείχησθε	στείχωνται
	optative	στειχοίμην	στείχοιο	στείχοιτο	στείχοισθον	στειχοίσθην	στειχοίμεθᾰ	στείχοισθε	στείχοιντο
	imperative		στείχου	στειχέσθω	στείχεσθον	στειχέσθων		στείχεσθε	στειχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στείχειν				στείχεσθαι
participle	m	στείχων				στειχόμενος
	f	στείχουσᾰ				στειχομένη
	n	στεῖχον				στειχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.