στοιχείου

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰěː.uː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /styˈkʰi.u/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /styˈçi.u/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /styˈçi.u/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stiˈçi.u/

Noun

στοιχείου • (stoikheíou)

genitive singular of στοιχεῖον (stoikheîon)

Verb

στοιχείου • (stoikheíou)

second-person singular present active imperative of στοιχειόω (stoikheióō)

Greek

Noun

στοιχείου • (stoicheíou) n

genitive singular of στοιχείο (stoicheío)