στοιχειόω
Ancient Greek
Etymology
στοιχεῖον (stoikheîon) + -όω (-óō)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /stoi̯.kʰeː.ó.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /sty.kʰiˈo.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /sty.çiˈo.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /sty.çiˈo.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /sti.çiˈo.o/
Verb
στοιχειόω • (stoikheióō)
- to teach or set down as elements
- Chrysipp., ap. Plut. 2.1036a
- (in the passive voice) to be trained, to be disciplined
- Eccl.
- to enchant, to charm
- Tzetz., Il. 93
Conjugation
Present: στοιχειῶ, στοιχειοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | στοιχειῶ | στοιχειοῖς | στοιχειοῖ | στοιχειοῦτον | στοιχειοῦτον | στοιχειοῦμεν | στοιχειοῦτε | στοιχειοῦσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | στοιχειῶ | στοιχειοῖς | στοιχειοῖ | στοιχειῶτον | στοιχειῶτον | στοιχειῶμεν | στοιχειῶτε | στοιχειῶσῐ(ν) | |||||
| optative | στοιχειοίην / στοιχειοῖμῐ | στοιχειοίης / στοιχειοῖς | στοιχειοίη / στοιχειοῖ | στοιχειοῖτον / στοιχειοίητον | στοιχειοίτην / στοιχειοιήτην | στοιχειοῖμεν / στοιχειοίημεν | στοιχειοῖτε / στοιχειοίητε | στοιχειοῖεν / στοιχειοίησᾰν | |||||
| imperative | στοιχείου | στοιχειούτω | στοιχειοῦτον | στοιχειούτων | στοιχειοῦτε | στοιχειούντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | στοιχειοῦμαι | στοιχειοῖ | στοιχειοῦται | στοιχειοῦσθον | στοιχειοῦσθον | στοιχειούμεθᾰ | στοιχειοῦσθε | στοιχειοῦνται | ||||
| subjunctive | στοιχειῶμαι | στοιχειοῖ | στοιχειῶται | στοιχειῶσθον | στοιχειῶσθον | στοιχειώμεθᾰ | στοιχειῶσθε | στοιχειῶνται | |||||
| optative | στοιχειοίμην | στοιχειοῖο | στοιχειοῖτο | στοιχειοῖσθον | στοιχειοίσθην | στοιχειοίμεθᾰ | στοιχειοῖσθε | στοιχειοῖντο | |||||
| imperative | στοιχειοῦ | στοιχειούσθω | στοιχειοῦσθον | στοιχειούσθων | στοιχειοῦσθε | στοιχειούσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | στοιχειοῦν | στοιχειοῦσθαι | |||||||||||
| participle | m | στοιχειῶν | στοιχειούμενος | ||||||||||
| f | στοιχειοῦσᾰ | στοιχειουμένη | |||||||||||
| n | στοιχειοῦν | στοιχειούμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Imperfect: ἐστοιχείουν, ἐστοιχειούμην (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐστοιχείουν | ἐστοιχείους | ἐστοιχείου | ἐστοιχειοῦτον | ἐστοιχειούτην | ἐστοιχειοῦμεν | ἐστοιχειοῦτε | ἐστοιχείουν | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἐστοιχειούμην | ἐστοιχειοῦ | ἐστοιχειοῦτο | ἐστοιχειοῦσθον | ἐστοιχειούσθην | ἐστοιχειούμεθᾰ | ἐστοιχειοῦσθε | ἐστοιχειοῦντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Future: στοιχειώσω, στοιχειώσομαι, στοιχειωθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | στοιχειώσω | στοιχειώσεις | στοιχειώσει | στοιχειώσετον | στοιχειώσετον | στοιχειώσομεν | στοιχειώσετε | στοιχειώσουσῐ(ν) | ||||
| optative | στοιχειώσοιμῐ | στοιχειώσοις | στοιχειώσοι | στοιχειώσοιτον | στοιχειωσοίτην | στοιχειώσοιμεν | στοιχειώσοιτε | στοιχειώσοιεν | |||||
| middle | indicative | στοιχειώσομαι | στοιχειώσῃ / στοιχειώσει | στοιχειώσεται | στοιχειώσεσθον | στοιχειώσεσθον | στοιχειωσόμεθᾰ | στοιχειώσεσθε | στοιχειώσονται | ||||
| optative | στοιχειωσοίμην | στοιχειώσοιο | στοιχειώσοιτο | στοιχειώσοισθον | στοιχειωσοίσθην | στοιχειωσοίμεθᾰ | στοιχειώσοισθε | στοιχειώσοιντο | |||||
| passive | indicative | στοιχειωθήσομαι | στοιχειωθήσῃ | στοιχειωθήσεται | στοιχειωθήσεσθον | στοιχειωθήσεσθον | στοιχειωθησόμεθᾰ | στοιχειωθήσεσθε | στοιχειωθήσονται | ||||
| optative | στοιχειωθησοίμην | στοιχειωθήσοιο | στοιχειωθήσοιτο | στοιχειωθήσοισθον | στοιχειωθησοίσθην | στοιχειωθησοίμεθᾰ | στοιχειωθήσοισθε | στοιχειωθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | στοιχειώσειν | στοιχειώσεσθαι | στοιχειωθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | στοιχειώσων | στοιχειωσόμενος | στοιχειωθησόμενος | |||||||||
| f | στοιχειώσουσᾰ | στοιχειωσομένη | στοιχειωθησομένη | ||||||||||
| n | στοιχειῶσον | στοιχειωσόμενον | στοιχειωθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
References
- “στοιχειόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «στοιχειόω» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press