στοιχειωτικός

Ancient Greek

Etymology

στοιχείωσῐς (stoikheíōsĭs) +‎ -ῐκός (-ĭkós)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰeː.ɔː.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sty.kʰi.o.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sty.çi.o.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sty.çi.o.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sti.çi.o.tiˈkos/

Adjective

στοιχειωτῐκός • (stoikheiōtĭkós) m (feminine στοιχειωτῐκή, neuter στοιχειωτῐκόν); first/second declension

elementary
- 3rd century CE, Diogenes Laertius, Lives and Opinions of Eminent Philosophers 10.30
- Clem., Al. 673
- Clem., Al. 771
magical
- Byz.

Declension

First and second declension of στοιχειωτῐκός; στοιχειωτῐκή; στοιχειωτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στοιχειωτῐκός stoikheiōtĭkós	στοιχειωτῐκή stoikheiōtĭkḗ	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtĭkón	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtĭkā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ	στοιχειωτῐκοί stoikheiōtĭkoí	στοιχειωτῐκαί stoikheiōtĭkaí	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtĭkắ
Genitive	στοιχειωτῐκοῦ stoikheiōtĭkoû	στοιχειωτῐκῆς stoikheiōtĭkês	στοιχειωτῐκοῦ stoikheiōtĭkoû	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtĭkoîn	στοιχειωτῐκαῖν stoikheiōtĭkaîn	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtĭkoîn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtĭkôn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtĭkôn	στοιχειωτῐκῶν stoikheiōtĭkôn
Dative	στοιχειωτῐκῷ stoikheiōtĭkōî	στοιχειωτῐκῇ stoikheiōtĭkēî	στοιχειωτῐκῷ stoikheiōtĭkōî	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtĭkoîn	στοιχειωτῐκαῖν stoikheiōtĭkaîn	στοιχειωτῐκοῖν stoikheiōtĭkoîn	στοιχειωτῐκοῖς stoikheiōtĭkoîs	στοιχειωτῐκαῖς stoikheiōtĭkaîs	στοιχειωτῐκοῖς stoikheiōtĭkoîs
Accusative	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtĭkón	στοιχειωτῐκήν stoikheiōtĭkḗn	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtĭkón	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtĭkā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ	στοιχειωτῐκούς stoikheiōtĭkoús	στοιχειωτῐκᾱ́ς stoikheiōtĭkā́s	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtĭkắ
Vocative	στοιχειωτῐκέ stoikheiōtĭké	στοιχειωτῐκή stoikheiōtĭkḗ	στοιχειωτῐκόν stoikheiōtĭkón	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ	στοιχειωτῐκᾱ́ stoikheiōtĭkā́	στοιχειωτῐκώ stoikheiōtĭkṓ	στοιχειωτῐκοί stoikheiōtĭkoí	στοιχειωτῐκαί stoikheiōtĭkaí	στοιχειωτῐκᾰ́ stoikheiōtĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στοιχειωτῐκῶς stoikheiōtĭkôs			στοιχειωτῐκώτερος stoikheiōtĭkṓteros			στοιχειωτῐκώτᾰτος stoikheiōtĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“στοιχειωτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«στοιχειωτικός» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press