στοιχείωσις

Ancient Greek

στοιχειόω (stoikheióō) +‎ -σις (-sis)

στοιχείωσῐς • (stoikheíōsĭs) f (genitive στοιχειώσῐος or στοιχειώσεως); third declension

elementary instruction, an elementary treatise
- 3rd century CE, Diogenes Laertius, 10 37
1. the alphabet
  - Epiphan.
enchantment
- Byz.

Third declension of ἡ στοιχείωσῐς; τῆς στοιχειώσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στοιχείωσῐς hē stoikheíōsĭs	τὼ στοιχειώσει tṑ stoikheiṓsei	αἱ στοιχειώσεις hai stoikheiṓseis
Genitive	τῆς στοιχειώσεως tês stoikheiṓseōs	τοῖν στοιχειωσέοιν toîn stoikheiōséoin	τῶν στοιχειώσεων tôn stoikheiṓseōn
Dative	τῇ στοιχειώσει tēî stoikheiṓsei	τοῖν στοιχειωσέοιν toîn stoikheiōséoin	ταῖς στοιχειώσεσῐ / στοιχειώσεσῐν taîs stoikheiṓsesĭ(n)
Accusative	τὴν στοιχείωσῐν tḕn stoikheíōsĭn	τὼ στοιχειώσει tṑ stoikheiṓsei	τᾱ̀ς στοιχειώσεις tā̀s stoikheiṓseis
Vocative	στοιχείωσῐ stoikheíōsĭ	στοιχειώσει stoikheiṓsei	στοιχειώσεις stoikheiṓseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“στοιχείωσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«στοιχείωσις» on page 1,433/1 of Liddell & Scott’s Greek–English Lexicon (8th ed., 1897), Oxford: At the Clarendon Press