στραγγουρία

Ancient Greek

Etymology

From στραγγουρέω (strangouréō, “to suffer from strangury”) +‎ -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā), from στράγξ (stránx, “drop”) + οὐρέω (ouréō, “to urinate”).

Pronunciation

 

Noun

στραγγουρῐ́ᾱ • (strangourĭ́ā) f (genitive στραγγουρῐ́ᾱς); first declension

  1. (pathology) strangury

Inflection

First declension of ἡ στραγγουρῐ́ᾱ; τῆς στραγγουρῐ́ᾱς (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ στραγγουρῐ́ᾱ
hē strangourĭ́ā 		τὼ στραγγουρῐ́ᾱ
tṑ strangourĭ́ā 		αἱ στραγγουρῐ́αι
hai strangourĭ́ai
Genitive τῆς στραγγουρῐ́ᾱς
tês strangourĭ́ās 		τοῖν στραγγουρῐ́αιν
toîn strangourĭ́ain 		τῶν στραγγουρῐῶν
tôn strangourĭôn
Dative τῇ στραγγουρῐ́ᾳ
tēî strangourĭ́āi 		τοῖν στραγγουρῐ́αιν
toîn strangourĭ́ain 		ταῖς στραγγουρῐ́αις
taîs strangourĭ́ais
Accusative τὴν στραγγουρῐ́ᾱν
tḕn strangourĭ́ān 		τὼ στραγγουρῐ́ᾱ
tṑ strangourĭ́ā 		τᾱ̀ς στραγγουρῐ́ᾱς
tā̀s strangourĭ́ās
Vocative στραγγουρῐ́ᾱ
strangourĭ́ā 		στραγγουρῐ́ᾱ
strangourĭ́ā 		στραγγουρῐ́αι
strangourĭ́ai
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

  • στραγγουριάω (strangouriáō)
  • στραγγουρικός (strangourikós)
  • στραγγουριώδης (strangouriṓdēs)

Descendants

  • Latin: strangūria

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.