στροφῶ

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stro.pʰɔ̂ː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stroˈpʰo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /stroˈɸo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stroˈfo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stroˈfo/

Verb

στροφῶ • (strophô)

Aeolic form of στρέφω (stréphō)

Usage notes

The form may be emended to στρόφω (stróphō).

Conjugation

Present: στρόφω, στρόφομαι (Aeolic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στρόφω	στρόφεις	στρόφει	στρόφετον	στρόφετον	στρόφομεν	στρόφετε	στρόφουσῐ(ν)
	subjunctive	στρόφω	στρόφῃς	στρόφῃ	στρόφητον	στρόφητον	στρόφωμεν	στρόφητε	στρόφωσῐ(ν)
	optative	στρόφοιμῐ	στρόφοις	στρόφοι	στρόφοιτον	στροφοίτην	στρόφοιμεν	στρόφοιτε	στρόφοιεν
	imperative		στρόφε	στροφέτω	στρόφετον	στροφέτων		στρόφετε	στροφόντων
middle/ passive	indicative	στρόφομαι	στρόφεαι	στρόφεται	στρόφεσθον	στρόφεσθον	στροφόμεθᾰ	στρόφεσθε	στρόφονται
	subjunctive	στρόφωμαι	στρόφηαι	στρόφηται	στρόφησθον	στρόφησθον	στροφώμεθᾰ	στρόφησθε	στρόφωνται
	optative	στροφοίμην	στρόφοιο	στρόφοιτο	στρόφοισθον	στροφοίσθην	στροφοίμεθᾰ	στρόφοισθε	στρόφοιντο
	imperative		στρόφεο	στροφέσθω	στρόφεσθον	στροφέσθων		στρόφεσθε	στροφέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στρόφειν				στρόφεσθαι
participle	m	στρόφων				στροφόμενος
	f	στρόφουσᾰ				στροφομένη
	n	στρόφον				στροφόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

Friedrich Sylburg (c. 1150) Etymologicum Magnum‎^[1] (in Ancient Greek), J.A.G. Weigel, published 1816, page 659
Philip Rance (26 June 2007) “The Etymologicum Magnum and the “Fragment of Urbicius””, in Greek, Roman, and Byzantine Studies‎^[2], volume 47, number 2, →ISSN, page 204