στρόβος

Ancient Greek

Etymology

Maybe from Proto-Indo-European *strebʰ-, the same root of στρέφω (stréphō, “to twist”) and στρεβλός (streblós).

Pronunciation

 

Noun

στρόβος • (stróbos) m (genitive στρόβου); second declension

  1. whirl

Inflection

Second declension of ὁ στρόβος; τοῦ στρόβου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ στρόβος
ho stróbos 		τὼ στρόβω
tṑ stróbō 		οἱ στρόβοι
hoi stróboi
Genitive τοῦ στρόβου
toû stróbou 		τοῖν στρόβοιν
toîn stróboin 		τῶν στρόβων
tôn stróbōn
Dative τῷ στρόβῳ
tōî stróbōi 		τοῖν στρόβοιν
toîn stróboin 		τοῖς στρόβοις
toîs stróbois
Accusative τὸν στρόβον
tòn stróbon 		τὼ στρόβω
tṑ stróbō 		τοὺς στρόβους
toùs stróbous
Vocative στρόβε
stróbe 		στρόβω
stróbō 		στρόβοι
stróboi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

  • στροβανίσκος (strobanískos)
  • στροβεία (strobeía)
  • στροβελός (strobelós)
  • στροβεύς (strobeús)
  • στροβέω (strobéō)
  • στρόβιλος (stróbilos)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.