στώμιξ

Ancient Greek

From Proto-Indo-European *steh₂- (“to stand”). Cognate with Latin stāmen, Ancient Greek στάμνος (stámnos, “jar”) and στήμων (stḗmōn, “warp”).

στώμῑξ • (stṓmīx) f (genitive στώμῑκος); third declension

Third declension of ἡ στώμῑξ; τῆς στώμῑκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ στώμῑξ hē stṓmīx	τὼ στώμῑκε tṑ stṓmīke	αἱ στώμῑκες hai stṓmīkes
Genitive	τῆς στώμῑκος tês stṓmīkos	τοῖν στωμῑ́κοιν toîn stōmī́koin	τῶν στωμῑ́κων tôn stōmī́kōn
Dative	τῇ στώμῑκῐ tēî stṓmīkĭ	τοῖν στωμῑ́κοιν toîn stōmī́koin	ταῖς στώμῑξῐ / στώμῑξῐν taîs stṓmīxĭ(n)
Accusative	τὴν στώμῑκᾰ tḕn stṓmīkă	τὼ στώμῑκε tṑ stṓmīke	τᾱ̀ς στώμῑκᾰς tā̀s stṓmīkăs
Vocative	στώμῑξ stṓmīx	στώμῑκε stṓmīke	στώμῑκες stṓmīkes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“στώμιξ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
στώμιξ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN
Hesychius' Lexicon: σ