συγκείμενε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kěː.me.ne/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈki.me.ne/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.ne/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.ne/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲˈɟi.me.ne/

Participle

συγκείμενε • (sunkeímene)

masculine vocative singular of συγκείμενος (sunkeímenos)