συγκείμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kěː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈki.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲˈɟi.me.nos/

Participle

συγκείμενος • (sunkeímenos) m (feminine συγκειμένη, neuter συγκείμενον); first/second declension

present middle participle of σύγκειμαι (súnkeimai)

Declension

First and second declension of συγκείμενος; συγκειμένη; συγκείμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	συγκείμενος sunkeímenos	συγκειμένη sunkeiménē	συγκείμενον sunkeímenon	συγκειμένω sunkeiménō	συγκειμένᾱ sunkeiménā	συγκειμένω sunkeiménō	συγκείμενοι sunkeímenoi	συγκείμεναι sunkeímenai	συγκείμενᾰ sunkeímenă
Genitive	συγκειμένου sunkeiménou	συγκειμένης sunkeiménēs	συγκειμένου sunkeiménou	συγκειμένοιν sunkeiménoin	συγκειμέναιν sunkeiménain	συγκειμένοιν sunkeiménoin	συγκειμένων sunkeiménōn	συγκειμένων sunkeiménōn	συγκειμένων sunkeiménōn
Dative	συγκειμένῳ sunkeiménōi	συγκειμένῃ sunkeiménēi	συγκειμένῳ sunkeiménōi	συγκειμένοιν sunkeiménoin	συγκειμέναιν sunkeiménain	συγκειμένοιν sunkeiménoin	συγκειμένοις sunkeiménois	συγκειμέναις sunkeiménais	συγκειμένοις sunkeiménois
Accusative	συγκείμενον sunkeímenon	συγκειμένην sunkeiménēn	συγκείμενον sunkeímenon	συγκειμένω sunkeiménō	συγκειμένᾱ sunkeiménā	συγκειμένω sunkeiménō	συγκειμένους sunkeiménous	συγκειμένᾱς sunkeiménās	συγκείμενᾰ sunkeímenă
Vocative	συγκείμενε sunkeímene	συγκειμένη sunkeiménē	συγκείμενον sunkeímenon	συγκειμένω sunkeiménō	συγκειμένᾱ sunkeiménā	συγκειμένω sunkeiménō	συγκείμενοι sunkeímenoi	συγκείμεναι sunkeímenai	συγκείμενᾰ sunkeímenă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.