συγκειμένω

See also: συγκειμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.no/

Participle

συγκειμένω • (sunkeiménō)

masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of συγκείμενος (sunkeímenos)