συγκειμένῳ

See also: συγκειμένω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.keː.mé.nɔːi̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kiˈme.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟiˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟiˈme.no/

Participle

συγκειμένῳ • (sunkeiménōi)

masculine/neuter dative singular of συγκείμενος (sunkeímenos)