συγκείμενον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kěː.me.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈki.me.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲˈɟi.me.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲˈɟi.me.non/

Participle

συγκείμενον • (sunkeímenon)

inflection of συγκείμενος (sunkeímenos):
1. neuter nominative/accusative/vocative singular
2. masculine accusative singular