συγκλητικά

Ancient Greek

Alternative forms

ξῠγκλητῐκᾰ́ (xŭnklētĭkắ)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.ká/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈka/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈka/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈka/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈka/

Adjective

σῠγκλητῐκᾰ́ • (sŭnklētĭkắ)

neuter nominative/accusative/vocative plural of σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈka/
Hyphenation: συ‧γκλη‧τι‧κά,
Old Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κά

Adjective

συγκλητικά • (sygklitiká)

nominative/accusative/vocative neuter plural of συγκλητικός (sygklitikós)