συγκλητικός

• ξῠγκλητῐκός (xŭnklētĭkós)

From σῠ́γκλητος (sŭ́nklētos, “senate”) +‎ -κός (-kós) from σῠν- (sŭn-, “with, together”) +‎ κλητός (klētós, “called”) from σῠγκᾰλέω (sŭnkăléō, “to call to council, convoke, convene”), equivalent to σῠν- (sŭn-) +‎ κᾰλέω (kăléō, “to call, summon”) +‎ -τῐκός (-tĭkós, suffix forming adjectives). In historical sense, a semantic loan from Latin senātōrius.

σῠγκλητῐκός • (sŭnklētĭkós) m (feminine σῠγκλητῐκή, neuter σῠγκλητῐκόν); first/second declension

1. senatorial, pertaining to a senate; belonging to or of an assembly or council of elders (as at classical Athens or Rome)

   συγκλητικαί οἰκίαι ― sunklētikaí oikíai ― senatorial houses (families)

2. (Koine, history) senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate of the Roman Republic or Roman Empire in Ancient Rome
3. (Byzantine, history) senatorial; of senatorial rank; belonging to the Byzantine Senate of the Byzantine Roman Empire in Constantinople
4. summoning, beckoning, calling for, drawing together

   συγκλητικὸν μέλος ᾀδούσης ― sunklētikòn mélos āidoúsēs ― singing a summoning song

σῠγκλητῐκός • (sŭnklētĭkós) m (genitive σῠγκλητῐκοῦ); second declension

1. (history, government, politics) senator; someone of senatorial rank in the Roman Senate; member of a convened council, senate, assembly of elders, or similar upper house legislative body

• Greek: συγκλητικός (sygklitikós)
• → Late Latin: synclēticus, synclīticus
• → Old Georgian: სჳნკლიტიკოსი (swinḳliṭiḳosi, “advisor, counselor, royal courtier”)

• “συγκλητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “συγκλητικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• συγκλητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Learned borrowing from Koine Greek σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós), a calque from the Latin senātōrius.^[1] From σῠ́γκλητος (sŭ́nklētos, “senate”) +‎ -κός (-kós), equivalent to συγ- (syg-, “with, together”) +‎ κλητός (klitós, “called”) from verbal root κλη- of συγκαλώ (sygkaló), συν- (syn-) +‎ καλώ (kaló, “I call, summon”), from Ancient Greek σῠγκᾰλέω (sŭnkăléō, “to call to council, convoke, convene”).

• IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈkos/
• Hyphenation: συ‧γκλη‧τι‧κός
• Old Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κός

συγκλητικός • (sygklitikós) m (feminine συγκλητική, neuter συγκλητικό)

1. senatorial

   Synonym: γερουσιαστικός (gerousiastikós)

   Coordinate term: γερουσία (gerousía)

   συγκλητικές αποφάσεις ― sygklitikés apofáseis ― senatorial decisions

συγκλητικός • (sygklitikós) m (plural συγκλητικοί)

1. senator, member of senate

• see: συγκαλώ (sygkaló, “to convene, to convoke”)

• Γερουσία on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el