συγκλητικόν

See also: συγκλητικών and συγκλητικῶν

Ancient Greek

Alternative forms

ξῠγκλητῐκόν (xŭnklētĭkón)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kón/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈkon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈkon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈkon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈkon/

Adjective

σῠγκλητῐκόν • (sŭnklētĭkón)

inflection of σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”):
1. masculine accusative singular
2. neuter nominative/accusative/vocative singular

Noun

σῠγκλητῐκόν • (sŭnklētĭkón) m

accusative singular of σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós, “senator; someone of senatorial rank; member of the Roman Senate”)

Greek

Alternative forms

συγκλητικό (sygklitikó) — Demotic

Pronunciation

IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈkon/, [s̠iŋ.ɡli.tiˈko̞n], [s̠i.ŋ͡ɡli.tiˈko̞n]
Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κόν, συ‧γκλη‧τι‧κόν

Adjective

συγκλητικόν • (sygklitikón)

Katharevousa form of συγκλητικό (sygklitikó), accusative masculine singular of συγκλητικός (sygklitikós, “senatorial; of senatorial rank in the Roman Senate; belonging to a governmental or academic senate”)
Katharevousa form of συγκλητικό (sygklitikó), nominative/accusative/vocative neuter singular of συγκλητικός (sygklitikós, “senatorial; of senatorial rank in the Roman Senate; belonging to a governmental or academic senate”)

Noun

συγκλητικόν • (sygklitikón) m

Katharevousa form of συγκλητικό (sygklitikó), accusative singular of συγκλητικός (sygklitikós, “senator; someone of senatorial rank in the Roman Senate; member of a convened council or senate”)