συγκλητικέ

See also: συγκλητικαί

Ancient Greek

Alternative forms

ξῠγκλητῐκέ (xŭnklētĭké)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.ké/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈke/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈce/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈce/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈce/

Adjective

σῠγκλητῐκέ • (sŭnklētĭké)

masculine vocative singular of σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”)

Noun

σῠγκλητῐκέ • (sŭnklētĭké) m

vocative singular of σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós, “senator; someone of senatorial rank; member of the Roman Senate”)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈce/
Hyphenation: συ‧γκλη‧τι‧κέ
Old Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κέ

Adjective

συγκλητικέ • (sygklitiké)

vocative masculine singular of συγκλητικός (sygklitikós)

Noun

συγκλητικέ • (sygklitiké) m

vocative singular of συγκλητικός (sygklitikós)