συγκλητικούς

Ancient Greek

Alternative forms

ξῠγκλητῐκούς (xŭnklētĭkoús)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kǔːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈkus/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈkus/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈkus/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈkus/

Adjective

σῠγκλητῐκούς • (sŭnklētĭkoús)

masculine accusative plural of σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”)

Noun

σῠγκλητῐκούς • (sŭnklētĭkoús) m

accusative plural of σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós, “senator; someone of senatorial rank; member of the Roman Senate”)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈkus/
Hyphenation: συ‧γκλη‧τι‧κούς
Old Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κούς

Adjective

συγκλητικούς • (sygklitikoús)

accusative masculine plural of συγκλητικός (sygklitikós)

Noun

συγκλητικούς • (sygklitikoús) m

accusative plural of συγκλητικός (sygklitikós)