συγκλητικῷ

See also: συγκλητικό, συγκλητικού, συγκλητικοῦ, and συγκλητικώ

Ancient Greek

Alternative forms

ξῠγκλητῐκῷ (xŭnklētĭkōî)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kɔ̂ːi̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈko/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈko/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈko/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈko/

Adjective

σῠγκλητῐκῷ • (sŭnklētĭkōî)

masculine/neuter dative singular of σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”)

Noun

σῠγκλητῐκῷ • (sŭnklētĭkōî) m

dative singular of σῠγκλητῐκός (sŭnklētĭkós, “senator; someone of senatorial rank; member of the Roman Senate”)