συγκριτικός
Greek
Adjective
συγκριτικός • (sygkritikós) m (feminine συγκριτική, neuter συγκριτικό)
- (grammar) comparative
- συγκριτικός βαθμός του επιθέτου (the comparative degree of the adjective)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | συγκριτικός (sygkritikós) | συγκριτική (sygkritikí) | συγκριτικό (sygkritikó) | συγκριτικοί (sygkritikoí) | συγκριτικές (sygkritikés) | συγκριτικά (sygkritiká) | |
| genitive | συγκριτικού (sygkritikoú) | συγκριτικής (sygkritikís) | συγκριτικού (sygkritikoú) | συγκριτικών (sygkritikón) | συγκριτικών (sygkritikón) | συγκριτικών (sygkritikón) | |
| accusative | συγκριτικό (sygkritikó) | συγκριτική (sygkritikí) | συγκριτικό (sygkritikó) | συγκριτικούς (sygkritikoús) | συγκριτικές (sygkritikés) | συγκριτικά (sygkritiká) | |
| vocative | συγκριτικέ (sygkritiké) | συγκριτική (sygkritikí) | συγκριτικό (sygkritikó) | συγκριτικοί (sygkritikoí) | συγκριτικές (sygkritikés) | συγκριτικά (sygkritiká) | |
See also
- θετικός (thetikós, “positive”)
- υπερθετικός (yperthetikós, “superlative”)
Noun
συγκριτικός • (sygkritikós) m (plural συγκριτικοί)
- (grammar) comparative
- ο θετικός, ο συγκριτικός και ο υπερθετικός (the positive, the comparative and superlative)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | συγκριτικός (sygkritikós) | συγκριτικοί (sygkritikoí) |
| genitive | συγκριτικού (sygkritikoú) | συγκριτικών (sygkritikón) |
| accusative | συγκριτικό (sygkritikó) | συγκριτικούς (sygkritikoús) |
| vocative | συγκριτικέ (sygkritiké) | συγκριτικοί (sygkritikoí) |