συντελικός

Ancient Greek

Etymology

From the ancient συντελ(ής) (suntel(ḗs)) +‎ -ικός (-ikós), from συντελέω/συντελῶ (sunteléō/suntelô). Morphologically, συν- (sun-) +‎ τέλ(ος) (tél(os)) +‎ -ής (-ḗs).

Pronunciation

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syn.te.liˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syn.te.liˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syn.te.liˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sin.de.liˈkos/

Adjective

συντελικός • (suntelikós) m (feminine συντελική, neuter συντελικόν); first/second declension (Koine)

belonging to
(grammar) completed sense of perfective tenses e.g. aorist, perfect

Inflection

First and second declension of συντελικός; συντελική; συντελικόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	συντελικός suntelikós	συντελική suntelikḗ	συντελικόν suntelikón	συντελικώ suntelikṓ	συντελικᾱ́ suntelikā́	συντελικώ suntelikṓ	συντελικοί suntelikoí	συντελικαί suntelikaí	συντελικᾰ́ suntelikắ
Genitive	συντελικοῦ suntelikoû	συντελικῆς suntelikês	συντελικοῦ suntelikoû	συντελικοῖν suntelikoîn	συντελικαῖν suntelikaîn	συντελικοῖν suntelikoîn	συντελικῶν suntelikôn	συντελικῶν suntelikôn	συντελικῶν suntelikôn
Dative	συντελικῷ suntelikōî	συντελικῇ suntelikēî	συντελικῷ suntelikōî	συντελικοῖν suntelikoîn	συντελικαῖν suntelikaîn	συντελικοῖν suntelikoîn	συντελικοῖς suntelikoîs	συντελικαῖς suntelikaîs	συντελικοῖς suntelikoîs
Accusative	συντελικόν suntelikón	συντελικήν suntelikḗn	συντελικόν suntelikón	συντελικώ suntelikṓ	συντελικᾱ́ suntelikā́	συντελικώ suntelikṓ	συντελικούς suntelikoús	συντελικᾱ́ς suntelikā́s	συντελικᾰ́ suntelikắ
Vocative	συντελικέ sunteliké	συντελική suntelikḗ	συντελικόν suntelikón	συντελικώ suntelikṓ	συντελικᾱ́ suntelikā́	συντελικώ suntelikṓ	συντελικοί suntelikoí	συντελικαί suntelikaí	συντελικᾰ́ suntelikắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	συντελικῶς suntelikôs			συντελικότερος suntelikóteros			συντελικότᾰτος suntelikótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

συντελικῶς (suntelikôs, adverb)
ὑπερσυντέλικος m (hupersuntélikos, “past perfect”)
ὑπερσυντελικός (hupersuntelikós, adjective)

Related terms

see: συντελέω / συντελῶ (sunteléō / suntelô), σύν (sún), and τέλος (télos).

References

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek συντελικός (suntelikós, “belonging to; completed sense of tenses”).^[1] Morphologically, συντελ(ής) (syntel(ís)) +‎ -ικός (-ikós)

Pronunciation

IPA^(key): /sin.de.liˈkos/
Hyphenation: συ‧ντε‧λι‧κός
Old Hyphenation: συν‧τε‧λι‧κός

Adjective

συντελικός • (syntelikós) m (feminine συντελική, neuter συντελικό)

(grammar) relating to perfective aspect of tenses, with the sense: completed
Οι συντελικοί χρόνοι στα νέα ελληνικά είναι: παρακείμενος, υπερσυντέλικος, τετελεσμένος μέλλοντας
Oi syntelikoí chrónoi sta néa elliniká eínai: parakeímenos, ypersyntélikos, tetelesménos méllontas
The perfective tenses in Modern Greek are: present perfect, past perfect, future perfect.

Declension

^{The template Template:el-decl-adj does not use the parameter(s): 1=συντελικ
Please see Module:checkparams for help with this warning.}

Declension of συντελικός
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συντελικός (syntelikós)	συντελική (syntelikí)	συντελικό (syntelikó)	συντελικοί (syntelikoí)	συντελικές (syntelikés)	συντελικά (synteliká)
genitive	συντελικού (syntelikoú)	συντελικής (syntelikís)	συντελικού (syntelikoú)	συντελικών (syntelikón)	συντελικών (syntelikón)	συντελικών (syntelikón)
accusative	συντελικό (syntelikó)	συντελική (syntelikí)	συντελικό (syntelikó)	συντελικούς (syntelikoús)	συντελικές (syntelikés)	συντελικά (synteliká)
vocative	συντελικέ (synteliké)	συντελική (syntelikí)	συντελικό (syntelikó)	συντελικοί (syntelikoí)	συντελικές (syntelikés)	συντελικά (synteliká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συντελικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συντελικός, etc.)

Related terms

συντελεσμένος (syntelesménos, participle)
υπερσυντέλικος m (ypersyntélikos, “past perfect”)

see: συντελώ (synteló), συν (syn), and τέλος (télos)

References

^ συντελικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] συντελικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]