υπερσυντέλικος

See also: ὑπερσυντέλικος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek ὑπερσυντέλικος (hupersuntélikos)[1] (ellipsis of χρόνος m (khrónos, “tense”). By surface analysis, υπερ- (yper-) +‎ συντελικός (syntelikós, “completed”).

Pronunciation

  • IPA(key): /i.peɾ.sinˈde.li.kos/
  • Hyphenation: υ‧περ‧συ‧ντέ‧λι‧κος

Noun

υπερσυντέλικος • (ypersyntélikos) m (plural υπερσυντέλικοι)

  1. (grammar) pluperfect, pluperfect tense, past perfect

Declension

Declension of υπερσυντέλικος
singular plural
nominative υπερσυντέλικος (ypersyntélikos) υπερσυντέλικοι (ypersyntélikoi)
genitive υπερσυντέλικου (ypersyntélikou) υπερσυντέλικων (ypersyntélikon)
accusative υπερσυντέλικο (ypersyntéliko) υπερσυντέλικους (ypersyntélikous)
vocative υπερσυντέλικε (ypersyntélike) υπερσυντέλικοι (ypersyntélikoi)

Also dated genitive singular υπερσυντελίκου (ypersyntelíkou), genitive plural, υπερσυντελίκων (ypersyntelíkon).

See also

References

  1. ^ υπερσυντέλικος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.