συρρέω

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “together”) +‎ ῥέω (rhéō, “to flow”).

Pronunciation

 

Verb

σῠρρέω • (sŭrrhéō)

  1. to flow together, flow in the same stream (also used figuratively)

Inflection

   Present: συρρέω, συρρέομαι (Optionally contracted only in -ει-)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συρρέω συρρέεις,
συρρεῖς 		συρρέει,
συρρεῖ 		συρρέετον,
συρρεῖτον 		συρρέετον,
συρρεῖτον 		συρρέομεν συρρέετε,
συρρεῖτε 		συρρέουσῐ(ν)
subjunctive συρρέω συρρέῃς συρρέῃ συρρέητον συρρέητον συρρέωμεν συρρέητε συρρέωσῐ(ν)
optative συρρέοιμῐ συρρέοις συρρέοι συρρέοιτον συρρεοίτην συρρέοιμεν συρρέοιτε συρρέοιεν
imperative   σύρρεε,
σύρρει 		συρρεέτω,
συρρείτω 		συρρέετον,
συρρεῖτον 		συρρεέτων,
συρρείτων 		  συρρέετε,
συρρεῖτε 		συρρεόντων
middle/
passive 		indicative συρρέομαι συρρέει,
συρρέῃ,
συρρεῖ 		συρρέεται,
συρρεῖται 		συρρέεσθον,
συρρεῖσθον 		συρρέεσθον,
συρρεῖσθον 		συρρεόμεθᾰ συρρέεσθε,
συρρεῖσθε 		συρρέονται
subjunctive συρρέωμαι συρρέῃ συρρέηται συρρέησθον συρρέησθον συρρεώμεθᾰ συρρέησθε συρρέωνται
optative συρρεοίμην συρρέοιο συρρέοιτο συρρέοισθον συρρεοίσθην συρρεοίμεθᾰ συρρέοισθε συρρέοιντο
imperative   συρρέου συρρεέσθω,
συρρείσθω 		συρρέεσθον,
συρρεῖσθον 		συρρεέσθων,
συρρείσθων 		  συρρέεσθε,
συρρεῖσθε 		συρρεέσθων,
συρρείσθων
active middle/passive
infinitive συρρέειν,
συρρεῖν 		συρρέεσθαι,
συρρεῖσθαι
participle m συρρέων συρρεόμενος
f συρρέουσᾰ συρρεομένη
n συρρέον συρρεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: σῠνέρρεον, σῠνερρεόμην (Optionally contracted only in -ει-)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνέρρεον σῠνέρρεες,
σῠνέρρεις 		σῠνέρρεε(ν),
σῠνέρρει(ν) 		σῠνερρέετον,
σῠνερρεῖτον 		σῠνερρεέτην,
σῠνερρείτην 		σῠνερρέομεν σῠνερρέετε,
σῠνερρεῖτε 		σῠνέρρεον
middle indicative σῠνερρεόμην σῠνερρέου σῠνερρέετο,
σῠνερρεῖτο 		σῠνερρέεσθον,
σῠνερρεῖσθον 		σῠνερρεέσθην,
σῠνερρείσθην 		σῠνερρεόμεθᾰ σῠνερρέεσθε,
σῠνερρεῖσθε 		σῠνερρέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: συρρῠήσομαι (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative συρρῠήσομαι συρρῠήσῃ συρρῠήσεται συρρῠήσεσθον συρρῠήσεσθον συρρῠησόμεθᾰ συρρῠήσεσθε συρρῠήσονται
optative συρρῠησοίμην συρρῠήσοιο συρρῠήσοιτο συρρῠήσοισθον συρρῠησοίσθην συρρῠησοίμεθᾰ συρρῠήσοισθε συρρῠήσοιντο
passive
infinitive συρρῠήσεσθαι
participle m συρρῠησόμενος
f συρρῠησομένη
n συρρῠησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: σῠνέρρευσᾰ, σῠνερρευσᾰ́μην (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνέρρευσᾰ σῠνέρρευσᾰς σῠνέρρευσε(ν) σῠνερρεύσᾰτον σῠνερρευσᾰ́την σῠνερρεύσᾰμεν σῠνερρεύσᾰτε σῠνέρρευσᾰν
subjunctive συρρεύσω συρρεύσῃς συρρεύσῃ συρρεύσητον συρρεύσητον συρρεύσωμεν συρρεύσητε συρρεύσωσῐ(ν)
optative συρρεύσαιμῐ συρρεύσειᾰς / συρρεύσαις συρρεύσειε(ν) / συρρεύσαι συρρευσεῖτον συρρευσείτην συρρευσεῖμεν συρρευσεῖτε συρρευσεῖεν
imperative   σύρρευσον συρρευσᾰ́τω συρρεύσᾰτον συρρευσᾰ́των   συρρεύσᾰτε συρρευσᾰ́ντων
middle indicative σῠνερρευσᾰ́μην σῠνερρεύσω σῠνερρεύσᾰτο σῠνερρεύσᾰσθον σῠνερρευσᾰ́σθην σῠνερρευσᾰ́μεθᾰ σῠνερρεύσᾰσθε σῠνερρεύσᾰντο
subjunctive συρρεύσωμαι συρρεύσηαι συρρεύσηται συρρεύσησθον συρρεύσησθον συρρευσώμεθᾰ συρρεύσησθε συρρεύσωνται
optative συρρευσαίμην συρρεύσαιο συρρεύσαιτο συρρεύσαισθον συρρευσαίσθην συρρευσαίμεθᾰ συρρεύσαισθε συρρεύσαιντο
imperative   σύρρευσαι συρρευσᾰ́σθω συρρεύσᾰσθον συρρευσᾰ́σθων   συρρεύσᾰσθε συρρευσᾰ́σθων
active middle
infinitive συρρεῦσαι συρρεύσᾰσθαι
participle m συρρεύσᾱς συρρευσᾰ́μενος
f συρρεύσᾱσᾰ συρρευσᾰμένη
n συρρεῦσᾰν συρρευσᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: σῠνερρῠ́ην (Attic - Passive with active sense)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative σῠνερρῠ́ην σῠνερρῠ́ης σῠνερρῠ́η σῠνερρῠ́ητον σῠνερρῠήτην σῠνερρῠ́ημεν σῠνερρῠ́ητε σῠνερρῠ́ησᾰν
subjunctive συρρῠῶ συρρῠῇς συρρῠῇ συρρῠῆτον συρρῠῆτον συρρῠῶμεν συρρῠῆτε συρρῠῶσῐ(ν)
optative συρρῠείην συρρῠείης συρρῠείη συρρῠεῖτον / συρρῠείητον συρρῠείτην / συρρῠειήτην συρρῠεῖμεν / συρρῠείημεν συρρῠεῖτε / συρρῠείητε συρρῠεῖεν / συρρῠείησᾰν
imperative   συρρῠ́ηθῐ,
συρρῦθῐ 		συρρῠήτω,
συρρῡ́τω 		συρρῠ́ητον συρρῠήτων   συρρῠ́ητε,
συρρῦτε 		συρρῠέντων,
συρρῡ́ντων
passive
infinitive συρρῠῆναι
participle m συρρῠείς
f συρρῠεῖσᾰ
n συρρῠέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: σῠνερρύηκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνερρύηκᾰ σῠνερρύηκᾰς σῠνερρύηκε(ν) σῠνερρυήκᾰτον σῠνερρυήκᾰτον σῠνερρυήκᾰμεν σῠνερρυήκᾰτε σῠνερρυήκᾱσῐ(ν)
subjunctive σῠνερρυήκω σῠνερρυήκῃς σῠνερρυήκῃ σῠνερρυήκητον σῠνερρυήκητον σῠνερρυήκωμεν σῠνερρυήκητε σῠνερρυήκωσῐ(ν)
optative σῠνερρυήκοιμῐ / σῠνερρυηκοίην σῠνερρυήκοις / σῠνερρυηκοίης σῠνερρυήκοι / σῠνερρυηκοίη σῠνερρυήκοιτον σῠνερρυηκοίτην σῠνερρυήκοιμεν σῠνερρυήκοιτε σῠνερρυήκοιεν
imperative   σῠνερρύηκε σῠνερρυηκέτω σῠνερρυήκετον σῠνερρυηκέτων   σῠνερρυήκετε σῠνερρυηκόντων
active
infinitive σῠνερρυηκέναι
participle m σῠνερρυηκώς
f σῠνερρυηκυῖᾰ
n σῠνερρυηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: σῠνέρευκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σῠνέρευκᾰ σῠνέρευκᾰς σῠνέρευκε(ν) σῠνερεύκᾰτον σῠνερεύκᾰτον σῠνερεύκᾰμεν σῠνερεύκᾰτε σῠνερεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive σῠνερεύκω σῠνερεύκῃς σῠνερεύκῃ σῠνερεύκητον σῠνερεύκητον σῠνερεύκωμεν σῠνερεύκητε σῠνερεύκωσῐ(ν)
optative σῠνερεύκοιμῐ / σῠνερευκοίην σῠνερεύκοις / σῠνερευκοίης σῠνερεύκοι / σῠνερευκοίη σῠνερεύκοιτον σῠνερευκοίτην σῠνερεύκοιμεν σῠνερεύκοιτε σῠνερεύκοιεν
imperative   σῠνέρευκε σῠνερευκέτω σῠνερεύκετον σῠνερευκέτων   σῠνερεύκετε σῠνερευκόντων
active
infinitive σῠνερευκέναι
participle m σῠνερευκώς
f σῠνερευκυῖᾰ
n σῠνερευκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἐπῐσυρρέω (epĭsurrhéō, “flow together”)
  • ἐπῐσύρροια f (epĭsúrrhoia, “conflux”)
  • σύρρευσῐς f (súrrheusĭs, “flowing together, conflux”)
  • συρροή f (surrhoḗ, “conflux”)
  • σύρροος, σύρρους (súrrhoos, súrrhous, “flowing together, confluent”)
  • σύρρῠσις (súrrhŭsis, “flowing together, conflux”)

Descendants

  • Greek: συρρέω (syrréo)

Further reading

Greek

Etymology

Ancient Greek συρρέω. Morphologically, from συν+ρ>συρρ (“together”) +‎ ρέω (“flow”).

Pronunciation

  • IPA(key): /siˈre.o/
  • Hyphenation: συρ‧ρέ‧ω

Verb

συρρέω • (syrréo) (past συνέρρευσα, passive —)

  1. (of people) to flock
  2. (literal, of water) to flow together

Conjugation

συρρέω   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg συρρεύσω
2 sg συρρέεις συρρεύσεις
3 sg συρρέει συρρεύσει
1 pl συρρέουμε, [‑ομε] συρρεύσουμε, [‑ομε]
2 pl συρρέετε συρρεύσετε
3 pl συρρέουν(ε) συρρεύσουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg συνέρρεα συνέρρευσα
2 sg συνέρρεες συνέρρευσες
3 sg συνέρρεε συνέρρευσε
1 pl συρρέαμε συρρεύσαμε
2 pl συρρέατε συρρεύσατε
3 pl συνέρρεαν, συρρέαν(ε) συνέρρευσαν, συρρεύσαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα ➤ θα συρρεύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα συρρέεις, … θα συρρεύσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … συρρεύσει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … συρρεύσει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … συρρεύσει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg (σύρρεε) σύρρευσε
2 pl συρρέετε συρρεύστε
Other forms
Active present participle ➤   συρρέοντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας συρρεύσει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   συρρεύσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • κοσμοσυρροή f (kosmosyrroḯ, “flocking of people, large crowd”)
  • συρροή f (syrroḯ, “flocking; conflux”)
    • κατά συρροήν (katá syrroḯn) (law)
  • and see: ρέω (réo, “flow”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.