σύντροφος
Greek
Etymology
Inherited from Ancient Greek σύντροφος (súntrophos), from συν- (sun-) + τρέφω (tréphō) + -ος (-os), with semantic loan from French compagnon and Italian compagno.
Noun
σύντροφος • (sýntrofos) m or f (plural σύντροφοι, feminine συντρόφισσα)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | σύντροφος (sýntrofos) | σύντροφοι (sýntrofoi) |
| genitive | συντρόφου (syntrófou) | συντρόφων (syntrófon) |
| accusative | σύντροφο (sýntrofo) | συντρόφους (syntrófous) |
| vocative | σύντροφε (sýntrofe) | σύντροφοι (sýntrofoi) |
Related terms
- συντροφιά f (syntrofiá, “company”)
- συντροφικός (syntrofikós)
- συντροφικότητα f (syntrofikótita)
Further reading
- σύντροφος on the Greek Wikipedia.Wikipedia el