τετράγωνο

• IPA^(key): /teˈtɾa.ɣo.no/
• Hyphenation: τε‧τρά‧γω‧νο

From Ancient Greek τετράγωνον (tetrágōnon), from τετράγωνος (tetrágōnos, adjective) < τετρα- (tetra-, “tetra-, four”) + γων(ία) (gōn(ía), “corner, angle”) + -ος (-os).

τετράγωνο • (tetrágono) n (plural τετράγωνα)

1. (colloquial) quadrilateral, tetragon, square, rectangle
2. (geometry) square
3. (mathematics) square (number raised to the power two)

   Το τέσσερα είναι το τετράγωνο του δύο. ― To téssera eínai to tetrágono tou dýo. ― Four is the square of two.

4. (architecture) quarter, block, city block (a group of buildings not intersected by public streets)

• οικοδομικό τετράγωνο n (oikodomikó tetrágono, “city block”)

See the etymology of the corresponding lemma form.

τετράγωνο • (tetrágono)

1. inflection of τετράγωνος (tetrágonos):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative plural

• παραλληλόγραμμο n (parallilógrammo, “parallelogram”)
• ρόμβος m (rómvos, “rhombus”)
• τετράπλευρο n (tetráplevro, “quadrilateral”)

• τετράγωνο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el