τετριμμένον

See also: τετριμμένων and τετριμμένο

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.non/

Participle

τετρῐμμένον • (tetrĭmménon)

inflection of τετρῐμμένος (tetrĭmménos):
1. accusative singular masculine
2. nominative/accusative/vocative singular neuter