τοπικός

Ancient Greek

Etymology

From τόπος (tópos, “a place”) +‎ -ῐκός (-ĭkós, adjectival suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /to.pi.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /to.piˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /to.piˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /to.piˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /to.piˈkos/

Adjective

τοπῐκός • (topĭkós) m (feminine τοπῐκή, neuter τοπῐκόν); first/second declension

of or for place, in respect to place
1. local
2. (of medicine) to be applied locally, topical
concerning topoi or commonplaces

Inflection

First and second declension of τοπῐκός; τοπῐκή; τοπῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τοπῐκός topĭkós	τοπῐκή topĭkḗ	τοπῐκόν topĭkón	τοπῐκώ topĭkṓ	τοπῐκᾱ́ topĭkā́	τοπῐκώ topĭkṓ	τοπῐκοί topĭkoí	τοπῐκαί topĭkaí	τοπῐκᾰ́ topĭkắ
Genitive	τοπῐκοῦ topĭkoû	τοπῐκῆς topĭkês	τοπῐκοῦ topĭkoû	τοπῐκοῖν topĭkoîn	τοπῐκαῖν topĭkaîn	τοπῐκοῖν topĭkoîn	τοπῐκῶν topĭkôn	τοπῐκῶν topĭkôn	τοπῐκῶν topĭkôn
Dative	τοπῐκῷ topĭkōî	τοπῐκῇ topĭkēî	τοπῐκῷ topĭkōî	τοπῐκοῖν topĭkoîn	τοπῐκαῖν topĭkaîn	τοπῐκοῖν topĭkoîn	τοπῐκοῖς topĭkoîs	τοπῐκαῖς topĭkaîs	τοπῐκοῖς topĭkoîs
Accusative	τοπῐκόν topĭkón	τοπῐκήν topĭkḗn	τοπῐκόν topĭkón	τοπῐκώ topĭkṓ	τοπῐκᾱ́ topĭkā́	τοπῐκώ topĭkṓ	τοπῐκούς topĭkoús	τοπῐκᾱ́ς topĭkā́s	τοπῐκᾰ́ topĭkắ
Vocative	τοπῐκέ topĭké	τοπῐκή topĭkḗ	τοπῐκόν topĭkón	τοπῐκώ topĭkṓ	τοπῐκᾱ́ topĭkā́	τοπῐκώ topĭkṓ	τοπῐκοί topĭkoí	τοπῐκαί topĭkaí	τοπῐκᾰ́ topĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τοπῐκῶς topĭkôs			τοπῐκώτερος topĭkṓteros			τοπῐκώτᾰτος topĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: topica
- Catalan: tòpic
- → English: topic

References

“τοπικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“τοπικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
τοπικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek τοπῐκός (topĭkós) with semantic loan from French topique (in the medical sense) and local.^[1]

Pronunciation

IPA^(key): /to.piˈkos/
Hyphenation: το‧πι‧κός
Audio: (file)

Adjective

τοπικός • (topikós) m (feminine τοπική, neuter τοπικό)

local (from or in a nearby location)
(medicine) topical, local (applied to a localized part of the body)
τοπική αναισθησία ― topikí anaisthisía ― local anaesthesia

Declension

Declension of τοπικός
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	τοπικός (topikós)	τοπική (topikí)	τοπικό (topikó)	τοπικοί (topikoí)	τοπικές (topikés)	τοπικά (topiká)
genitive	τοπικού (topikoú)	τοπικής (topikís)	τοπικού (topikoú)	τοπικών (topikón)	τοπικών (topikón)	τοπικών (topikón)
accusative	τοπικό (topikó)	τοπική (topikí)	τοπικό (topikó)	τοπικούς (topikoús)	τοπικές (topikés)	τοπικά (topiká)
vocative	τοπικέ (topiké)	τοπική (topikí)	τοπικό (topikó)	τοπικοί (topikoí)	τοπικές (topikés)	τοπικά (topiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τοπικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τοπικός, etc.)

References

^ τοπικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] τοπικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]