υπαγορεύω

See also: ὑπαγορεύω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ὑπαγορεύω (hupagoreúō). By surface analysis, (υπο-) υπ- (“under”) +‎ αγορεύω (“make formal speech”).

Pronunciation

  • IPA(key): /i.pa.ɣoˈɾe.vo/
  • Hyphenation: υ‧πα‧γο‧ρεύ‧ω

Verb

υπαγορεύω • (ypagorévo) (past υπαγόρευσα, passive υπαγορεύομαι)

  1. to dictate

Conjugation

υπαγορεύω   υπαγορεύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg υπαγορεύσω, υπαγορέψω υπαγορεύομαι υπαγορευθώ, υπαγορευτώ
2 sg υπαγορεύεις υπαγορεύσεις, υπαγορέψεις υπαγορεύεσαι υπαγορευθείς, υπαγορευτείς
3 sg υπαγορεύει υπαγορεύσει, υπαγορέψει υπαγορεύεται υπαγορευθεί, υπαγορευτεί
1 pl υπαγορεύουμε, [‑ομε] υπαγορεύσουμε, [‑ομε], υπαγορέψουμε, [‑ομε] υπαγορευόμαστε υπαγορευθούμε, υπαγορευτούμε
2 pl υπαγορεύετε υπαγορεύσετε, υπαγορέψετε υπαγορεύεστε, υπαγορευόσαστε υπαγορευθείτε, υπαγορευτείτε
3 pl υπαγορεύουν(ε) υπαγορεύσουν(ε), υπαγορέψουν(ε) υπαγορεύονται υπαγορευθούν(ε), υπαγορευτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg υπαγόρευα υπαγόρευσα, υπαγόρεψα υπαγορευόμουν(α) υπαγορεύθηκα, υπαγορεύτηκα
2 sg υπαγόρευες υπαγόρευσες, υπαγόρεψες υπαγορευόσουν(α) υπαγορεύθηκες, υπαγορεύτηκες
3 sg υπαγόρευε υπαγόρευσε, υπαγόρεψε υπαγορευόταν(ε) υπαγορεύθηκε, υπαγορεύτηκε
1 pl υπαγορεύαμε υπαγορεύσαμε, υπαγορέψαμε υπαγορευόμασταν, (‑όμαστε) υπαγορευθήκαμε, υπαγορευτήκαμε
2 pl υπαγορεύατε υπαγορεύσατε, υπαγορέψατε υπαγορευόσασταν, (‑όσαστε) υπαγορευθήκατε, υπαγορευτήκατε
3 pl υπαγόρευαν, υπαγορεύαν(ε) υπαγόρευσαν, υπαγορεύσαν(ε), υπαγόρεψαν υπαγορεύονταν, (υπαγορευόντουσαν) υπαγορεύθηκαν, υπαγορευθήκαν(ε),
υπαγορεύτηκαν, υπαγορευτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα υπαγορεύσω / υπαγορέψω ➤ θα υπαγορεύομαι ➤ θα υπαγορευθώ / υπαγορευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα υπαγορεύεις, … θα υπαγορεύσεις / υπαγορέψεις, … θα υπαγορεύεσαι, … θα υπαγορευθείς / υπαγορευτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … υπαγορεύσει / υπαγορέψει
  έχω, έχεις, … υπαγορευμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … υπαγορευθεί / υπαγορευτεί
  είμαι, είσαι, … υπαγορευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … υπαγορεύσει / υπαγορέψει
  είχα, είχες, … υπαγορευμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … υπαγορευθεί / υπαγορευτεί
  ήμουν, ήσουν, … υπαγορευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … υπαγορεύσει / υπαγορέψει
  θα έχω, θα έχεις, … υπαγορευμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … υπαγορευθεί / υπαγορευτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … υπαγορευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg υπαγόρευε υπαγόρευσε, υπαγόρεψε / υπαγόρευ' 1 — υπαγορεύσου, υπαγορέψου
2 pl υπαγορεύετε υπαγορεύστε, υπαγορέψτε / υπαγορεύτε2 υπαγορεύεστε υπαγορευθείτε, υπαγορευτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ υπαγορεύοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας υπαγορεύσει / υπαγορέψει ➤ υπαγορευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ υπαγορεύσει, υπαγορέψει υπαγορευθεί, υπαγορευτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. υπαγόρευ' το ("dictate it!").
 2. Colloquial.
 • Forms with -ευσ-, -ευθ- are formal but frequent. Less frequent are the colloquial forms with <ψ>
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.