υπηρέτης

See also: ὑπηρέτης

Greek

Learned borrowing from Ancient Greek ὑπηρέτης (hupērétēs).

υπηρέτης • (ypirétis) m (plural υπηρέτες, feminine υπηρέτρια)

With stems υπηρετ-, υπηρεσ-

αλληλοεξυπηρέτηση f (alliloexypirétisi, “mutual service”)
αλληλοεξυπηρετούνται (alliloexypiretoúntai, “they provide service to each other”)
αυτοεξυπηρέτηση f (aftoexypirétisi, “self service”)
αυτοεξυπηρετούμαι (aftoexypiretoúmai, “provide service to myself”)
αφυπηρέτηση f (afypirétisi, “act of retiring”)
αφυπηρετώ (afypiretó, “leave service”)
εξυπηρέτηση f (exypirétisi, “service”)
εξυπηρετικός (exypiretikós, “helpful, obliging”)
εξυπηρετώ (exypiretó, “serve, to be of service”)
προϋπηρεσία f (proÿpiresía)
προϋπηρετώ (proÿpiretó)
συνυπηρέτηση f (synypirétisi)
συνυπηρετώ (synypiretó)
υπηρεσία f (ypiresía, “service”)
υπηρεσιακά (ypiresiaká, adverb)
υπηρεσιακός (ypiresiakós, “departmental, of a public service”)
υπηρεσιακώς (ypiresiakós, formal adverb)
υπηρετικός (ypiretikós, “of service”)
υπηρέτρια f (ypirétria, “servant”)
υπηρετριούλα f (ypiretrioúla) (diminutive)
υπηρετώ (ypiretó, “serve”), υπηρετούμαι (ypiretoúmai, “be served”)