φαινόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰai̯.nó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰɛˈno.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸɛˈno.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /feˈno.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /feˈno.me.nos/

Participle

φαινόμενος • (phainómenos)

present middle/passive participle of φαίνω (phaínō)

Inflection

First and second declension of φαινόμενος; φαινομένη; φαινόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φαινόμενος phainómenos	φαινομένη phainoménē	φαινόμενον phainómenon	φαινομένω phainoménō	φαινομένᾱ phainoménā	φαινομένω phainoménō	φαινόμενοι phainómenoi	φαινόμεναι phainómenai	φαινόμενᾰ phainómenă
Genitive	φαινομένου phainoménou	φαινομένης phainoménēs	φαινομένου phainoménou	φαινομένοιν phainoménoin	φαινομέναιν phainoménain	φαινομένοιν phainoménoin	φαινομένων phainoménōn	φαινομένων phainoménōn	φαινομένων phainoménōn
Dative	φαινομένῳ phainoménōi	φαινομένῃ phainoménēi	φαινομένῳ phainoménōi	φαινομένοιν phainoménoin	φαινομέναιν phainoménain	φαινομένοιν phainoménoin	φαινομένοις phainoménois	φαινομέναις phainoménais	φαινομένοις phainoménois
Accusative	φαινόμενον phainómenon	φαινομένην phainoménēn	φαινόμενον phainómenon	φαινομένω phainoménō	φαινομένᾱ phainoménā	φαινομένω phainoménō	φαινομένους phainoménous	φαινομένᾱς phainoménās	φαινόμενᾰ phainómenă
Vocative	φαινόμενε phainómene	φαινομένη phainoménē	φαινόμενον phainómenon	φαινομένω phainoménō	φαινομένᾱ phainoménā	φαινομένω phainoménō	φαινόμενοι phainómenoi	φαινόμεναι phainómenai	φαινόμενᾰ phainómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φαινομένως phainoménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of φαινόμενος; φαινομένη; φαινόμενον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φαινόμενος phainómenos	φαινομένη phainoménē	φαινόμενον phainómenon	φαινομένω phainoménō	φαινομένᾱ phainoménā	φαινομένω phainoménō	φαινόμενοι phainómenoi	φαινόμεναι phainómenai	φαινόμενᾰ phainómenă
Genitive	φαινομένου / φαινομενοῖο / φαινομένοιο / φαινομενόο / φαινομένοο phainoménou / phainomenoîo / phainoménoio / phainomenóo / phainoménoo	φαινομένης phainoménēs	φαινομένου / φαινομενοῖο / φαινομένοιο / φαινομενόο / φαινομένοο phainoménou / phainomenoîo / phainoménoio / phainomenóo / phainoménoo	φαινομένοιν / φαινομένοιῐν phainoménoi(ĭ)n	φαινομέναιν / φαινομέναιῐν / φαινομένῃῐν phainoménai(ĭ)n / phainoménēiĭn	φαινομένοιν / φαινομένοιῐν phainoménoi(ĭ)n	φαινομένων phainoménōn	φαινομενᾱ́ων / φαινομενέ͜ων / φαινομενῶν phainomenā́ōn / phainomené͜ōn / phainomenôn	φαινομένων phainoménōn
Dative	φαινομένῳ phainoménōi	φαινομένῃ / φαινομένηφῐ / φαινομένηφῐν phainoménēi / phainoménēphĭ(n)	φαινομένῳ phainoménōi	φαινομένοιν / φαινομένοιῐν phainoménoi(ĭ)n	φαινομέναιν / φαινομέναιῐν / φαινομένῃῐν phainoménai(ĭ)n / phainoménēiĭn	φαινομένοιν / φαινομένοιῐν phainoménoi(ĭ)n	φαινομένοισῐ / φαινομένοισῐν / φαινομένοις phainoménoisĭ(n) / phainoménois	φαινομένῃσῐ / φαινομένῃσῐν / φαινομένῃς / φαινομέναις phainoménēisĭ(n) / phainoménēis / phainoménais	φαινομένοισῐ / φαινομένοισῐν / φαινομένοις phainoménoisĭ(n) / phainoménois
Accusative	φαινόμενον phainómenon	φαινομένην phainoménēn	φαινόμενον phainómenon	φαινομένω phainoménō	φαινομένᾱ phainoménā	φαινομένω phainoménō	φαινομένους phainoménous	φαινομένᾱς phainoménās	φαινόμενᾰ phainómenă
Vocative	φαινόμενε phainómene	φαινομένη phainoménē	φαινόμενον phainómenon	φαινομένω phainoménō	φαινομένᾱ phainoménā	φαινομένω phainoménō	φαινόμενοι phainómenoi	φαινόμεναι phainómenai	φαινόμενᾰ phainómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φαινομένως phainoménōs			—			—
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.