φειδωλός

Ancient Greek

Etymology

φειδός (pheidós) + the same suffix found in ἁμαρτωλός (hamartōlós, sinful).

Pronunciation

 

Adjective

φειδωλός • (pheidōlósm (feminine φειδωλή, neuter φειδωλόν); first/second declension

  1. sparing, thrifty

Inflection

Descendants

  • Greek: φειδωλός (feidolós) (learned)
  • Translingual: Pheidole

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek φειδωλός (pheidōlós).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /fi.ðoˈlos/
  • Hyphenation: φει‧δω‧λός

Adjective

φειδωλός • (feidolósm (feminine φειδωλή, neuter φειδωλό)

  1. sparing, thrifty, parsimonious

Declension

Declension of φειδωλός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative φειδωλός (feidolós) φειδωλή (feidolí) φειδωλό (feidoló) φειδωλοί (feidoloí) φειδωλές (feidolés) φειδωλά (feidolá)
genitive φειδωλού (feidoloú) φειδωλής (feidolís) φειδωλού (feidoloú) φειδωλών (feidolón) φειδωλών (feidolón) φειδωλών (feidolón)
accusative φειδωλό (feidoló) φειδωλή (feidolí) φειδωλό (feidoló) φειδωλούς (feidoloús) φειδωλές (feidolés) φειδωλά (feidolá)
vocative φειδωλέ (feidolé) φειδωλή (feidolí) φειδωλό (feidoló) φειδωλοί (feidoloí) φειδωλές (feidolés) φειδωλά (feidolá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο φειδωλός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο φειδωλός, etc.)

Derived terms

  • φειδωλά (feidolá, adverb)
  • φειδωλεύομαι (feidolévomai)

References

  1. ^ φειδωλός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language