φθονέω

Ancient Greek

Etymology

From φθόνος (phthónos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

φθονέω • (phthonéō)

  1. to bear ill-will, to be envious (toward one: dative)
  2. to refuse

Inflection

   Present: φθονέω, φθονέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φθονέω φθονέεις φθονέει φθονέετον φθονέετον φθονέομεν φθονέετε φθονέουσῐ(ν)
subjunctive φθονέω φθονέῃς φθονέῃ φθονέητον φθονέητον φθονέωμεν φθονέητε φθονέωσῐ(ν)
optative φθονέοιμῐ φθονέοις φθονέοι φθονέοιτον φθονεοίτην φθονέοιμεν φθονέοιτε φθονέοιεν
imperative   φθόνεε φθονεέτω φθονέετον φθονεέτων   φθονέετε φθονεόντων
middle/
passive 		indicative φθονέομαι φθονέῃ / φθονέει φθονέεται φθονέεσθον φθονέεσθον φθονεόμεθᾰ φθονέεσθε φθονέονται
subjunctive φθονέωμαι φθονέῃ φθονέηται φθονέησθον φθονέησθον φθονεώμεθᾰ φθονέησθε φθονέωνται
optative φθονεοίμην φθονέοιο φθονέοιτο φθονέοισθον φθονεοίσθην φθονεοίμεθᾰ φθονέοισθε φθονέοιντο
imperative   φθονέου φθονεέσθω φθονέεσθον φθονεέσθων   φθονέεσθε φθονεέσθων
active middle/passive
infinitive φθονέειν φθονέεσθαι
participle m φθονέων φθονεόμενος
f φθονέουσᾰ φθονεομένη
n φθονέον φθονεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: φθονῶ, φθονοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φθονῶ φθονεῖς φθονεῖ φθονεῖτον φθονεῖτον φθονοῦμεν φθονεῖτε φθονοῦσῐ(ν)
subjunctive φθονῶ φθονῇς φθονῇ φθονῆτον φθονῆτον φθονῶμεν φθονῆτε φθονῶσῐ(ν)
optative φθονοίην / φθονοῖμῐ φθονοίης / φθονοῖς φθονοίη / φθονοῖ φθονοῖτον / φθονοίητον φθονοίτην / φθονοιήτην φθονοῖμεν / φθονοίημεν φθονοῖτε / φθονοίητε φθονοῖεν / φθονοίησᾰν
imperative   φθόνει φθονείτω φθονεῖτον φθονείτων   φθονεῖτε φθονούντων
middle/
passive 		indicative φθονοῦμαι φθονεῖ,
φθονῇ 		φθονεῖται φθονεῖσθον φθονεῖσθον φθονούμεθᾰ φθονεῖσθε φθονοῦνται
subjunctive φθονῶμαι φθονῇ φθονῆται φθονῆσθον φθονῆσθον φθονώμεθᾰ φθονῆσθε φθονῶνται
optative φθονοίμην φθονοῖο φθονοῖτο φθονοῖσθον φθονοίσθην φθονοίμεθᾰ φθονοῖσθε φθονοῖντο
imperative   φθονοῦ φθονείσθω φθονεῖσθον φθονείσθων   φθονεῖσθε φθονείσθων
active middle/passive
infinitive φθονεῖν φθονεῖσθαι
participle m φθονῶν φθονούμενος
f φθονοῦσᾰ φθονουμένη
n φθονοῦν φθονούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφθόνεον, ἐφθονεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφθόνεον ἐφθόνεες ἐφθόνεε(ν) ἐφθονέετον ἐφθονεέτην ἐφθονέομεν ἐφθονέετε ἐφθόνεον
middle/
passive 		indicative ἐφθονεόμην ἐφθονέου ἐφθονέετο ἐφθονέεσθον ἐφθονεέσθην ἐφθονεόμεθᾰ ἐφθονέεσθε ἐφθονέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφθόνουν, ἐφθονούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφθόνουν ἐφθόνεις ἐφθόνει ἐφθονεῖτον ἐφθονείτην ἐφθονοῦμεν ἐφθονεῖτε ἐφθόνουν
middle/
passive 		indicative ἐφθονούμην ἐφθονοῦ ἐφθονεῖτο ἐφθονεῖσθον ἐφθονείσθην ἐφθονούμεθᾰ ἐφθονεῖσθε ἐφθονοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φθονήσω, φθονήσομαι, φθονηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φθονήσω φθονήσεις φθονήσει φθονήσετον φθονήσετον φθονήσομεν φθονήσετε φθονήσουσῐ(ν)
optative φθονήσοιμῐ φθονήσοις φθονήσοι φθονήσοιτον φθονησοίτην φθονήσοιμεν φθονήσοιτε φθονήσοιεν
middle indicative φθονήσομαι φθονήσῃ / φθονήσει φθονήσεται φθονήσεσθον φθονήσεσθον φθονησόμεθᾰ φθονήσεσθε φθονήσονται
optative φθονησοίμην φθονήσοιο φθονήσοιτο φθονήσοισθον φθονησοίσθην φθονησοίμεθᾰ φθονήσοισθε φθονήσοιντο
passive indicative φθονηθήσομαι φθονηθήσῃ φθονηθήσεται φθονηθήσεσθον φθονηθήσεσθον φθονηθησόμεθᾰ φθονηθήσεσθε φθονηθήσονται
optative φθονηθησοίμην φθονηθήσοιο φθονηθήσοιτο φθονηθήσοισθον φθονηθησοίσθην φθονηθησοίμεθᾰ φθονηθήσοισθε φθονηθήσοιντο
active middle passive
infinitive φθονήσειν φθονήσεσθαι φθονηθήσεσθαι
participle m φθονήσων φθονησόμενος φθονηθησόμενος
f φθονήσουσᾰ φθονησομένη φθονηθησομένη
n φθονῆσον φθονησόμενον φθονηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφθόνησᾰ, ἐφθονησᾰ́μην, ἐφθονήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφθόνησᾰ ἐφθόνησᾰς ἐφθόνησε(ν) ἐφθονήσᾰτον ἐφθονησᾰ́την ἐφθονήσᾰμεν ἐφθονήσᾰτε ἐφθόνησᾰν
subjunctive φθονήσω φθονήσῃς φθονήσῃ φθονήσητον φθονήσητον φθονήσωμεν φθονήσητε φθονήσωσῐ(ν)
optative φθονήσαιμῐ φθονήσειᾰς / φθονήσαις φθονήσειε(ν) / φθονήσαι φθονήσαιτον φθονησαίτην φθονήσαιμεν φθονήσαιτε φθονήσειᾰν / φθονήσαιεν
imperative   φθόνησον φθονησᾰ́τω φθονήσᾰτον φθονησᾰ́των   φθονήσᾰτε φθονησᾰ́ντων
middle indicative ἐφθονησᾰ́μην ἐφθονήσω ἐφθονήσᾰτο ἐφθονήσᾰσθον ἐφθονησᾰ́σθην ἐφθονησᾰ́μεθᾰ ἐφθονήσᾰσθε ἐφθονήσᾰντο
subjunctive φθονήσωμαι φθονήσῃ φθονήσηται φθονήσησθον φθονήσησθον φθονησώμεθᾰ φθονήσησθε φθονήσωνται
optative φθονησαίμην φθονήσαιο φθονήσαιτο φθονήσαισθον φθονησαίσθην φθονησαίμεθᾰ φθονήσαισθε φθονήσαιντο
imperative   φθόνησαι φθονησᾰ́σθω φθονήσᾰσθον φθονησᾰ́σθων   φθονήσᾰσθε φθονησᾰ́σθων
passive indicative ἐφθονήθην ἐφθονήθης ἐφθονήθη ἐφθονήθητον ἐφθονηθήτην ἐφθονήθημεν ἐφθονήθητε ἐφθονήθησᾰν
subjunctive φθονηθῶ φθονηθῇς φθονηθῇ φθονηθῆτον φθονηθῆτον φθονηθῶμεν φθονηθῆτε φθονηθῶσῐ(ν)
optative φθονηθείην φθονηθείης φθονηθείη φθονηθεῖτον / φθονηθείητον φθονηθείτην / φθονηθειήτην φθονηθεῖμεν / φθονηθείημεν φθονηθεῖτε / φθονηθείητε φθονηθεῖεν / φθονηθείησᾰν
imperative   φθονήθητῐ φθονηθήτω φθονήθητον φθονηθήτων   φθονήθητε φθονηθέντων
active middle passive
infinitive φθονῆσαι φθονήσᾰσθαι φθονηθῆναι
participle m φθονήσᾱς φθονησᾰ́μενος φθονηθείς
f φθονήσᾱσᾰ φθονησᾰμένη φθονηθεῖσᾰ
n φθονῆσᾰν φθονησᾰ́μενον φθονηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐφθόνηκᾰ, ἐφθόνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφθόνηκᾰ ἐφθόνηκᾰς ἐφθόνηκε(ν) ἐφθονήκᾰτον ἐφθονήκᾰτον ἐφθονήκᾰμεν ἐφθονήκᾰτε ἐφθονήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐφθονήκω ἐφθονήκῃς ἐφθονήκῃ ἐφθονήκητον ἐφθονήκητον ἐφθονήκωμεν ἐφθονήκητε ἐφθονήκωσῐ(ν)
optative ἐφθονήκοιμῐ / ἐφθονηκοίην ἐφθονήκοις / ἐφθονηκοίης ἐφθονήκοι / ἐφθονηκοίη ἐφθονήκοιτον ἐφθονηκοίτην ἐφθονήκοιμεν ἐφθονήκοιτε ἐφθονήκοιεν
imperative   ἐφθόνηκε ἐφθονηκέτω ἐφθονήκετον ἐφθονηκέτων   ἐφθονήκετε ἐφθονηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐφθόνημαι ἐφθόνησαι ἐφθόνηται ἐφθόνησθον ἐφθόνησθον ἐφθονήμεθᾰ ἐφθόνησθε ἐφθόνηνται
subjunctive ἐφθονημένος ὦ ἐφθονημένος ᾖς ἐφθονημένος ᾖ ἐφθονημένω ἦτον ἐφθονημένω ἦτον ἐφθονημένοι ὦμεν ἐφθονημένοι ἦτε ἐφθονημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐφθονημένος εἴην ἐφθονημένος εἴης ἐφθονημένος εἴη ἐφθονημένω εἴητον / εἶτον ἐφθονημένω εἰήτην / εἴτην ἐφθονημένοι εἴημεν / εἶμεν ἐφθονημένοι εἴητε / εἶτε ἐφθονημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐφθόνησο ἐφθονήσθω ἐφθόνησθον ἐφθονήσθων   ἐφθόνησθε ἐφθονήσθων
active middle/passive
infinitive ἐφθονηκέναι ἐφθονῆσθαι
participle m ἐφθονηκώς ἐφθονημένος
f ἐφθονηκυῖᾰ ἐφθονημένη
n ἐφθονηκός ἐφθονημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.