φιλοδικέω

Ancient Greek

Etymology

From φιλόδικος (philódikos, “litigious”) (from φιλο- (philo-) +‎ δίκη (díkē)) + -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

φῐλοδῐκέω • (phĭlodĭkéō)

  1. to be litigious, fond of litigation

Conjugation

   Present: φῐλοδῐκέω, φῐλοδῐκέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φῐλοδῐκέω φῐλοδῐκέεις φῐλοδῐκέει φῐλοδῐκέετον φῐλοδῐκέετον φῐλοδῐκέομεν φῐλοδῐκέετε φῐλοδῐκέουσῐ(ν)
subjunctive φῐλοδῐκέω φῐλοδῐκέῃς φῐλοδῐκέῃ φῐλοδῐκέητον φῐλοδῐκέητον φῐλοδῐκέωμεν φῐλοδῐκέητε φῐλοδῐκέωσῐ(ν)
optative φῐλοδῐκέοιμῐ φῐλοδῐκέοις φῐλοδῐκέοι φῐλοδῐκέοιτον φῐλοδῐκεοίτην φῐλοδῐκέοιμεν φῐλοδῐκέοιτε φῐλοδῐκέοιεν
imperative   φῐλοδῐ́κεε φῐλοδῐκεέτω φῐλοδῐκέετον φῐλοδῐκεέτων   φῐλοδῐκέετε φῐλοδῐκεόντων
middle/
passive 		indicative φῐλοδῐκέομαι φῐλοδῐκέῃ,
φῐλοδῐκέει 		φῐλοδῐκέεται φῐλοδῐκέεσθον φῐλοδῐκέεσθον φῐλοδῐκεόμεθᾰ φῐλοδῐκέεσθε φῐλοδῐκέονται
subjunctive φῐλοδῐκέωμαι φῐλοδῐκέῃ φῐλοδῐκέηται φῐλοδῐκέησθον φῐλοδῐκέησθον φῐλοδῐκεώμεθᾰ φῐλοδῐκέησθε φῐλοδῐκέωνται
optative φῐλοδῐκεοίμην φῐλοδῐκέοιο φῐλοδῐκέοιτο φῐλοδῐκέοισθον φῐλοδῐκεοίσθην φῐλοδῐκεοίμεθᾰ φῐλοδῐκέοισθε φῐλοδῐκέοιντο
imperative   φῐλοδῐκέου φῐλοδῐκεέσθω φῐλοδῐκέεσθον φῐλοδῐκεέσθων   φῐλοδῐκέεσθε φῐλοδῐκεέσθων
active middle/passive
infinitive φῐλοδῐκέειν φῐλοδῐκέεσθαι
participle m φῐλοδῐκέων φῐλοδῐκεόμενος
f φῐλοδῐκέουσᾰ φῐλοδῐκεομένη
n φῐλοδῐκέον φῐλοδῐκεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: φῐλοδῐκῶ, φῐλοδῐκοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φῐλοδῐκῶ φῐλοδῐκεῖς φῐλοδῐκεῖ φῐλοδῐκεῖτον φῐλοδῐκεῖτον φῐλοδῐκοῦμεν φῐλοδῐκεῖτε φῐλοδῐκοῦσῐ(ν)
subjunctive φῐλοδῐκῶ φῐλοδῐκῇς φῐλοδῐκῇ φῐλοδῐκῆτον φῐλοδῐκῆτον φῐλοδῐκῶμεν φῐλοδῐκῆτε φῐλοδῐκῶσῐ(ν)
optative φῐλοδῐκοίην,
φῐλοδῐκοῖμῐ 		φῐλοδῐκοίης,
φῐλοδῐκοῖς 		φῐλοδῐκοίη,
φῐλοδῐκοῖ 		φῐλοδῐκοῖτον,
φῐλοδῐκοίητον 		φῐλοδῐκοίτην,
φῐλοδῐκοιήτην 		φῐλοδῐκοῖμεν,
φῐλοδῐκοίημεν 		φῐλοδῐκοῖτε,
φῐλοδῐκοίητε 		φῐλοδῐκοῖεν,
φῐλοδῐκοίησᾰν
imperative   φῐλοδῐ́κει φῐλοδῐκείτω φῐλοδῐκεῖτον φῐλοδῐκείτων   φῐλοδῐκεῖτε φῐλοδῐκούντων
middle/
passive 		indicative φῐλοδῐκοῦμαι φῐλοδῐκεῖ,
φῐλοδῐκῇ 		φῐλοδῐκεῖται φῐλοδῐκεῖσθον φῐλοδῐκεῖσθον φῐλοδῐκούμεθᾰ φῐλοδῐκεῖσθε φῐλοδῐκοῦνται
subjunctive φῐλοδῐκῶμαι φῐλοδῐκῇ φῐλοδῐκῆται φῐλοδῐκῆσθον φῐλοδῐκῆσθον φῐλοδῐκώμεθᾰ φῐλοδῐκῆσθε φῐλοδῐκῶνται
optative φῐλοδῐκοίμην φῐλοδῐκοῖο φῐλοδῐκοῖτο φῐλοδῐκοῖσθον φῐλοδῐκοίσθην φῐλοδῐκοίμεθᾰ φῐλοδῐκοῖσθε φῐλοδῐκοῖντο
imperative   φῐλοδῐκοῦ φῐλοδῐκείσθω φῐλοδῐκεῖσθον φῐλοδῐκείσθων   φῐλοδῐκεῖσθε φῐλοδῐκείσθων
active middle/passive
infinitive φῐλοδῐκεῖν φῐλοδῐκεῖσθαι
participle m φῐλοδῐκῶν φῐλοδῐκούμενος
f φῐλοδῐκοῦσᾰ φῐλοδῐκουμένη
n φῐλοδῐκοῦν φῐλοδῐκούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.