φιλοκίνδυνος

Ancient Greek

Etymology

From φῐλο- (phĭlo-, “loving”) +‎ κῐ́νδῡνος (kĭ́ndūnos, “danger”).

Pronunciation

 

Adjective

φῐλοκῐ́νδῡνος • (phĭlokĭ́ndūnos) m or f (neuter φῐλοκῐ́νδῡνον); second declension

  1. fond of danger, adventurous
  2. (in bad sense) foolhardy, reckless
    Synonym: ῥῐψοκῐ́νδῡνος (rhĭpsokĭ́ndūnos)

Inflection

Second declension of φῐλοκῐ́νδῡνος; φῐλοκῐ́νδῡνον (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter
Nominative φῐλοκῐ́νδῡνος
phĭlokĭ́ndūnos 		φῐλοκῐ́νδῡνον
phĭlokĭ́ndūnon 		φῐλοκῐνδῡ́νω
phĭlokĭndū́nō 		φῐλοκῐνδῡ́νω
phĭlokĭndū́nō 		φῐλοκῐ́νδῡνοι
phĭlokĭ́ndūnoi 		φῐλοκῐ́νδῡνᾰ
phĭlokĭ́ndūnă
Genitive φῐλοκῐνδῡ́νου
phĭlokĭndū́nou 		φῐλοκῐνδῡ́νου
phĭlokĭndū́nou 		φῐλοκῐνδῡ́νοιν
phĭlokĭndū́noin 		φῐλοκῐνδῡ́νοιν
phĭlokĭndū́noin 		φῐλοκῐνδῡ́νων
phĭlokĭndū́nōn 		φῐλοκῐνδῡ́νων
phĭlokĭndū́nōn
Dative φῐλοκῐνδῡ́νῳ
phĭlokĭndū́nōi 		φῐλοκῐνδῡ́νῳ
phĭlokĭndū́nōi 		φῐλοκῐνδῡ́νοιν
phĭlokĭndū́noin 		φῐλοκῐνδῡ́νοιν
phĭlokĭndū́noin 		φῐλοκῐνδῡ́νοις
phĭlokĭndū́nois 		φῐλοκῐνδῡ́νοις
phĭlokĭndū́nois
Accusative φῐλοκῐ́νδῡνον
phĭlokĭ́ndūnon 		φῐλοκῐ́νδῡνον
phĭlokĭ́ndūnon 		φῐλοκῐνδῡ́νω
phĭlokĭndū́nō 		φῐλοκῐνδῡ́νω
phĭlokĭndū́nō 		φῐλοκῐνδῡ́νους
phĭlokĭndū́nous 		φῐλοκῐ́νδῡνᾰ
phĭlokĭ́ndūnă
Vocative φῐλοκῐ́νδῡνε
phĭlokĭ́ndūne 		φῐλοκῐ́νδῡνον
phĭlokĭ́ndūnon 		φῐλοκῐνδῡ́νω
phĭlokĭndū́nō 		φῐλοκῐνδῡ́νω
phĭlokĭndū́nō 		φῐλοκῐ́νδῡνοι
phĭlokĭ́ndūnoi 		φῐλοκῐ́νδῡνᾰ
phĭlokĭ́ndūnă
Derived forms Adverb Comparative Superlative
φῐλοκῐνδῡ́νως
phĭlokĭndū́nōs 		φῐλοκῐνδῡνότερος
phĭlokĭndūnóteros 		φῐλοκῐνδῡνότᾰτος
phĭlokĭndūnótătos
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.