φοιτητής

Ancient Greek

Etymology

From φοιτάω (phoitáō, “to visit”) +‎ -της (-tēs, masculine agent-noun suffix).[1]

Pronunciation

 

Noun

φοιτητής • (phoitētḗs) m (genitive φοιτητοῦ); first declension

  1. pupil

Inflection

First declension of ὁ φοιτητής; τοῦ φοιτητοῦ (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ φοιτητής
ho phoitētḗs 		τὼ φοιτητᾱ́
tṑ phoitētā́ 		οἱ φοιτηταί
hoi phoitētaí
Genitive τοῦ φοιτητοῦ
toû phoitētoû 		τοῖν φοιτηταῖν
toîn phoitētaîn 		τῶν φοιτητῶν
tôn phoitētôn
Dative τῷ φοιτητῇ
tōî phoitētēî 		τοῖν φοιτηταῖν
toîn phoitētaîn 		τοῖς φοιτηταῖς
toîs phoitētaîs
Accusative τὸν φοιτητήν
tòn phoitētḗn 		τὼ φοιτητᾱ́
tṑ phoitētā́ 		τοὺς φοιτητᾱ́ς
toùs phoitētā́s
Vocative φοιτητᾰ́
phoitētắ 		φοιτητᾱ́
phoitētā́ 		φοιτηταί
phoitētaí
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

  • Greek: φοιτητής (foititís)

See also

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “φοιτάω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1585

Further reading

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek φοιτητής (phoitētḗs).

Noun

φοιτητής • (foititís) m (plural φοιτητές, feminine φοιτήτρια)

  1. undergraduate, university student

Declension

Declension of φοιτητής
singular plural
nominative φοιτητής (foititís) φοιτητές (foitités)
genitive φοιτητή (foitití) φοιτητών (foititón)
accusative φοιτητή (foitití) φοιτητές (foitités)
vocative φοιτητή (foitití) φοιτητές (foitités)

Derived terms

See also

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.