φορτικός

Ancient Greek

Etymology

φόρτος m (phórtos, “burden”) +‎ -ικός (-ikós, adjective suffix)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰor.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰor.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸor.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /for.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /for.tiˈkos/

Adjective

φορτῐκός • (phortĭkós) m (feminine φορτῐκή, neuter φορτῐκόν); first/second declension

like a burden, tiresome
vulgar

Declension

First and second declension of φορτῐκός; φορτῐκή; φορτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φορτῐκός phortĭkós	φορτῐκή phortĭkḗ	φορτῐκόν phortĭkón	φορτῐκώ phortĭkṓ	φορτῐκᾱ́ phortĭkā́	φορτῐκώ phortĭkṓ	φορτῐκοί phortĭkoí	φορτῐκαί phortĭkaí	φορτῐκᾰ́ phortĭkắ
Genitive	φορτῐκοῦ phortĭkoû	φορτῐκῆς phortĭkês	φορτῐκοῦ phortĭkoû	φορτῐκοῖν phortĭkoîn	φορτῐκαῖν phortĭkaîn	φορτῐκοῖν phortĭkoîn	φορτῐκῶν phortĭkôn	φορτῐκῶν phortĭkôn	φορτῐκῶν phortĭkôn
Dative	φορτῐκῷ phortĭkōî	φορτῐκῇ phortĭkēî	φορτῐκῷ phortĭkōî	φορτῐκοῖν phortĭkoîn	φορτῐκαῖν phortĭkaîn	φορτῐκοῖν phortĭkoîn	φορτῐκοῖς phortĭkoîs	φορτῐκαῖς phortĭkaîs	φορτῐκοῖς phortĭkoîs
Accusative	φορτῐκόν phortĭkón	φορτῐκήν phortĭkḗn	φορτῐκόν phortĭkón	φορτῐκώ phortĭkṓ	φορτῐκᾱ́ phortĭkā́	φορτῐκώ phortĭkṓ	φορτῐκούς phortĭkoús	φορτῐκᾱ́ς phortĭkā́s	φορτῐκᾰ́ phortĭkắ
Vocative	φορτῐκέ phortĭké	φορτῐκή phortĭkḗ	φορτῐκόν phortĭkón	φορτῐκώ phortĭkṓ	φορτῐκᾱ́ phortĭkā́	φορτῐκώ phortĭkṓ	φορτῐκοί phortĭkoí	φορτῐκαί phortĭkaí	φορτῐκᾰ́ phortĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φορτῐκῶς phortĭkôs			φορτῐκώτερος phortĭkṓteros			φορτῐκώτᾰτος phortĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

φορτικότης (phortikótēs)