φωνάζω

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek φωνάζω form the ancient Ancient Greek φωνέω, φωνῶ (phōnéō, phōnô).[1]

Compare Italiot Greek fonàzzo, Mariupol Greek фона́зу (fonázu).

Pronunciation

  • IPA(key): /foˈna.zo/
  • Hyphenation: φω‧νά‧ζω

Verb

φωνάζω • (fonázo) (past φώναξα, passive —)

  1. (intransitive) to shout, yell, bawl
  2. (transitive) to name (only for persons)
  3. (transitive) to call, summon

Conjugation

φωνάζω   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg φωνάξω
2 sg φωνάζεις φωνάξεις
3 sg φωνάζει φωνάξει
1 pl φωνάζουμε, [‑ομε] φωνάξουμε, [‑ομε]
2 pl φωνάζετε φωνάξετε
3 pl φωνάζουν(ε) φωνάξουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg φώναζα φώναξα
2 sg φώναζες φώναξες
3 sg φώναζε φώναξε
1 pl φωνάζαμε φωνάξαμε
2 pl φωνάζατε φωνάξατε
3 pl φώναζαν, φωνάζαν(ε) φώναξαν, φωνάξαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα ➤ θα φωνάξω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα φωνάζεις, … θα φωνάξεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … φωνάξει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … φωνάξει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … φωνάξει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg φώναζε φώναξε, φώναχ' 1
2 pl φωνάζετε φωνάξτε, φωνάχτε2
Other forms
Active present participle ➤   φωνάζοντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας φωνάξει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   φωνάξει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. φώναχ' τον ("call him!")
 2. Colloquial.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

  • αναφωνώ (anafonó, “exclaim, cry”)
  • άφωνος (áfonos, “speechless”)
  • βροντοφωνάζω (vrontofonázo)
  • διαφωνώ (diafonó, “disagree”)
  • εκφωνώ (ekfonó, “deliver speech”)
  • μεγαλόφωνος (megalófonos, “with loud voice”)
  • ξεφωνίζω (xefonízo, “scream”)
  • ξεφωνώ (xefonó)
  • προσφωνώ (prosfonó, “address -speech-”)
  • συμφωνώ (symfonó, “agree”)
  • φωνακλάς m (fonaklás, “bawler”)
  • φωνασκώ (fonaskó, “bawl”)
  • φωναχτός (fonachtós)
  • and see: φωνή f (foní, “voice”)

References

  1. ^ φωνάζω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.