φωνομαχέω

Ancient Greek

Etymology

From φωνή (phōnḗ) +‎ μάχη (mákhē) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

φωνομᾰχέω • (phōnomăkhéō)

  1. to fight, quarrel, war, dispute about words
    Synonym: λογομαχέω (logomakhéō)

Conjugation

   Present: φωνομᾰχέω, φωνομᾰχέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φωνομᾰχέω φωνομᾰχέεις φωνομᾰχέει φωνομᾰχέετον φωνομᾰχέετον φωνομᾰχέομεν φωνομᾰχέετε φωνομᾰχέουσῐ(ν)
subjunctive φωνομᾰχέω φωνομᾰχέῃς φωνομᾰχέῃ φωνομᾰχέητον φωνομᾰχέητον φωνομᾰχέωμεν φωνομᾰχέητε φωνομᾰχέωσῐ(ν)
optative φωνομᾰχέοιμῐ φωνομᾰχέοις φωνομᾰχέοι φωνομᾰχέοιτον φωνομᾰχεοίτην φωνομᾰχέοιμεν φωνομᾰχέοιτε φωνομᾰχέοιεν
imperative   φωνομᾰ́χεε φωνομᾰχεέτω φωνομᾰχέετον φωνομᾰχεέτων   φωνομᾰχέετε φωνομᾰχεόντων
middle/
passive 		indicative φωνομᾰχέομαι φωνομᾰχέῃ / φωνομᾰχέει φωνομᾰχέεται φωνομᾰχέεσθον φωνομᾰχέεσθον φωνομᾰχεόμεθᾰ φωνομᾰχέεσθε φωνομᾰχέονται
subjunctive φωνομᾰχέωμαι φωνομᾰχέῃ φωνομᾰχέηται φωνομᾰχέησθον φωνομᾰχέησθον φωνομᾰχεώμεθᾰ φωνομᾰχέησθε φωνομᾰχέωνται
optative φωνομᾰχεοίμην φωνομᾰχέοιο φωνομᾰχέοιτο φωνομᾰχέοισθον φωνομᾰχεοίσθην φωνομᾰχεοίμεθᾰ φωνομᾰχέοισθε φωνομᾰχέοιντο
imperative   φωνομᾰχέου φωνομᾰχεέσθω φωνομᾰχέεσθον φωνομᾰχεέσθων   φωνομᾰχέεσθε φωνομᾰχεέσθων
active middle/passive
infinitive φωνομᾰχέειν φωνομᾰχέεσθαι
participle m φωνομᾰχέων φωνομᾰχεόμενος
f φωνομᾰχέουσᾰ φωνομᾰχεομένη
n φωνομᾰχέον φωνομᾰχεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: φωνομᾰχῶ, φωνομᾰχοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φωνομᾰχῶ φωνομᾰχεῖς φωνομᾰχεῖ φωνομᾰχεῖτον φωνομᾰχεῖτον φωνομᾰχοῦμεν φωνομᾰχεῖτε φωνομᾰχοῦσῐ(ν)
subjunctive φωνομᾰχῶ φωνομᾰχῇς φωνομᾰχῇ φωνομᾰχῆτον φωνομᾰχῆτον φωνομᾰχῶμεν φωνομᾰχῆτε φωνομᾰχῶσῐ(ν)
optative φωνομᾰχοίην / φωνομᾰχοῖμῐ φωνομᾰχοίης / φωνομᾰχοῖς φωνομᾰχοίη / φωνομᾰχοῖ φωνομᾰχοῖτον / φωνομᾰχοίητον φωνομᾰχοίτην / φωνομᾰχοιήτην φωνομᾰχοῖμεν / φωνομᾰχοίημεν φωνομᾰχοῖτε / φωνομᾰχοίητε φωνομᾰχοῖεν / φωνομᾰχοίησᾰν
imperative   φωνομᾰ́χει φωνομᾰχείτω φωνομᾰχεῖτον φωνομᾰχείτων   φωνομᾰχεῖτε φωνομᾰχούντων
middle/
passive 		indicative φωνομᾰχοῦμαι φωνομᾰχεῖ,
φωνομᾰχῇ 		φωνομᾰχεῖται φωνομᾰχεῖσθον φωνομᾰχεῖσθον φωνομᾰχούμεθᾰ φωνομᾰχεῖσθε φωνομᾰχοῦνται
subjunctive φωνομᾰχῶμαι φωνομᾰχῇ φωνομᾰχῆται φωνομᾰχῆσθον φωνομᾰχῆσθον φωνομᾰχώμεθᾰ φωνομᾰχῆσθε φωνομᾰχῶνται
optative φωνομᾰχοίμην φωνομᾰχοῖο φωνομᾰχοῖτο φωνομᾰχοῖσθον φωνομᾰχοίσθην φωνομᾰχοίμεθᾰ φωνομᾰχοῖσθε φωνομᾰχοῖντο
imperative   φωνομᾰχοῦ φωνομᾰχείσθω φωνομᾰχεῖσθον φωνομᾰχείσθων   φωνομᾰχεῖσθε φωνομᾰχείσθων
active middle/passive
infinitive φωνομᾰχεῖν φωνομᾰχεῖσθαι
participle m φωνομᾰχῶν φωνομᾰχούμενος
f φωνομᾰχοῦσᾰ φωνομᾰχουμένη
n φωνομᾰχοῦν φωνομᾰχούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφωνομάχεον, ἐφωνομαχεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφωνομάχεον ἐφωνομάχεες ἐφωνομάχεε(ν) ἐφωνομαχέετον ἐφωνομαχεέτην ἐφωνομαχέομεν ἐφωνομαχέετε ἐφωνομάχεον
middle/
passive 		indicative ἐφωνομαχεόμην ἐφωνομαχέου ἐφωνομαχέετο ἐφωνομαχέεσθον ἐφωνομαχεέσθην ἐφωνομαχεόμεθᾰ ἐφωνομαχέεσθε ἐφωνομαχέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφωνομάχουν, ἐφωνομαχούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφωνομάχουν ἐφωνομάχεις ἐφωνομάχει ἐφωνομαχεῖτον ἐφωνομαχείτην ἐφωνομαχοῦμεν ἐφωνομαχεῖτε ἐφωνομάχουν
middle/
passive 		indicative ἐφωνομαχούμην ἐφωνομαχοῦ ἐφωνομαχεῖτο ἐφωνομαχεῖσθον ἐφωνομαχείσθην ἐφωνομαχούμεθᾰ ἐφωνομαχεῖσθε ἐφωνομαχοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φωνομᾰχήσω, φωνομᾰχήσομαι, φωνομᾰχηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φωνομᾰχήσω φωνομᾰχήσεις φωνομᾰχήσει φωνομᾰχήσετον φωνομᾰχήσετον φωνομᾰχήσομεν φωνομᾰχήσετε φωνομᾰχήσουσῐ(ν)
optative φωνομᾰχήσοιμῐ φωνομᾰχήσοις φωνομᾰχήσοι φωνομᾰχήσοιτον φωνομᾰχησοίτην φωνομᾰχήσοιμεν φωνομᾰχήσοιτε φωνομᾰχήσοιεν
middle indicative φωνομᾰχήσομαι φωνομᾰχήσῃ / φωνομᾰχήσει φωνομᾰχήσεται φωνομᾰχήσεσθον φωνομᾰχήσεσθον φωνομᾰχησόμεθᾰ φωνομᾰχήσεσθε φωνομᾰχήσονται
optative φωνομᾰχησοίμην φωνομᾰχήσοιο φωνομᾰχήσοιτο φωνομᾰχήσοισθον φωνομᾰχησοίσθην φωνομᾰχησοίμεθᾰ φωνομᾰχήσοισθε φωνομᾰχήσοιντο
passive indicative φωνομᾰχηθήσομαι φωνομᾰχηθήσῃ φωνομᾰχηθήσεται φωνομᾰχηθήσεσθον φωνομᾰχηθήσεσθον φωνομᾰχηθησόμεθᾰ φωνομᾰχηθήσεσθε φωνομᾰχηθήσονται
optative φωνομᾰχηθησοίμην φωνομᾰχηθήσοιο φωνομᾰχηθήσοιτο φωνομᾰχηθήσοισθον φωνομᾰχηθησοίσθην φωνομᾰχηθησοίμεθᾰ φωνομᾰχηθήσοισθε φωνομᾰχηθήσοιντο
active middle passive
infinitive φωνομᾰχήσειν φωνομᾰχήσεσθαι φωνομᾰχηθήσεσθαι
participle m φωνομᾰχήσων φωνομᾰχησόμενος φωνομᾰχηθησόμενος
f φωνομᾰχήσουσᾰ φωνομᾰχησομένη φωνομᾰχηθησομένη
n φωνομᾰχῆσον φωνομᾰχησόμενον φωνομᾰχηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφωνομάχησᾰ, ἐφωνομαχησᾰ́μην, ἐφωνομαχήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφωνομάχησᾰ ἐφωνομάχησᾰς ἐφωνομάχησε(ν) ἐφωνομαχήσᾰτον ἐφωνομαχησᾰ́την ἐφωνομαχήσᾰμεν ἐφωνομαχήσᾰτε ἐφωνομάχησᾰν
subjunctive φωνομᾰχήσω φωνομᾰχήσῃς φωνομᾰχήσῃ φωνομᾰχήσητον φωνομᾰχήσητον φωνομᾰχήσωμεν φωνομᾰχήσητε φωνομᾰχήσωσῐ(ν)
optative φωνομᾰχήσαιμῐ φωνομᾰχήσειᾰς / φωνομᾰχήσαις φωνομᾰχήσειε(ν) / φωνομᾰχήσαι φωνομᾰχήσαιτον φωνομᾰχησαίτην φωνομᾰχήσαιμεν φωνομᾰχήσαιτε φωνομᾰχήσειᾰν / φωνομᾰχήσαιεν
imperative   φωνομᾰ́χησον φωνομᾰχησᾰ́τω φωνομᾰχήσᾰτον φωνομᾰχησᾰ́των   φωνομᾰχήσᾰτε φωνομᾰχησᾰ́ντων
middle indicative ἐφωνομαχησᾰ́μην ἐφωνομαχήσω ἐφωνομαχήσᾰτο ἐφωνομαχήσᾰσθον ἐφωνομαχησᾰ́σθην ἐφωνομαχησᾰ́μεθᾰ ἐφωνομαχήσᾰσθε ἐφωνομαχήσᾰντο
subjunctive φωνομᾰχήσωμαι φωνομᾰχήσῃ φωνομᾰχήσηται φωνομᾰχήσησθον φωνομᾰχήσησθον φωνομᾰχησώμεθᾰ φωνομᾰχήσησθε φωνομᾰχήσωνται
optative φωνομᾰχησαίμην φωνομᾰχήσαιο φωνομᾰχήσαιτο φωνομᾰχήσαισθον φωνομᾰχησαίσθην φωνομᾰχησαίμεθᾰ φωνομᾰχήσαισθε φωνομᾰχήσαιντο
imperative   φωνομᾰ́χησαι φωνομᾰχησᾰ́σθω φωνομᾰχήσᾰσθον φωνομᾰχησᾰ́σθων   φωνομᾰχήσᾰσθε φωνομᾰχησᾰ́σθων
passive indicative ἐφωνομαχήθην ἐφωνομαχήθης ἐφωνομαχήθη ἐφωνομαχήθητον ἐφωνομαχηθήτην ἐφωνομαχήθημεν ἐφωνομαχήθητε ἐφωνομαχήθησᾰν
subjunctive φωνομᾰχηθῶ φωνομᾰχηθῇς φωνομᾰχηθῇ φωνομᾰχηθῆτον φωνομᾰχηθῆτον φωνομᾰχηθῶμεν φωνομᾰχηθῆτε φωνομᾰχηθῶσῐ(ν)
optative φωνομᾰχηθείην φωνομᾰχηθείης φωνομᾰχηθείη φωνομᾰχηθεῖτον / φωνομᾰχηθείητον φωνομᾰχηθείτην / φωνομᾰχηθειήτην φωνομᾰχηθεῖμεν / φωνομᾰχηθείημεν φωνομᾰχηθεῖτε / φωνομᾰχηθείητε φωνομᾰχηθεῖεν / φωνομᾰχηθείησᾰν
imperative   φωνομᾰχήθητῐ φωνομᾰχηθήτω φωνομᾰχήθητον φωνομᾰχηθήτων   φωνομᾰχήθητε φωνομᾰχηθέντων
active middle passive
infinitive φωνομᾰχῆσαι φωνομᾰχήσᾰσθαι φωνομᾰχηθῆναι
participle m φωνομᾰχήσᾱς φωνομᾰχησᾰ́μενος φωνομᾰχηθείς
f φωνομᾰχήσᾱσᾰ φωνομᾰχησᾰμένη φωνομᾰχηθεῖσᾰ
n φωνομᾰχῆσᾰν φωνομᾰχησᾰ́μενον φωνομᾰχηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεφωνομάχηκᾰ, πεφωνομάχημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεφωνομάχηκᾰ πεφωνομάχηκᾰς πεφωνομάχηκε(ν) πεφωνομαχήκᾰτον πεφωνομαχήκᾰτον πεφωνομαχήκᾰμεν πεφωνομαχήκᾰτε πεφωνομαχήκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεφωνομαχήκω πεφωνομαχήκῃς πεφωνομαχήκῃ πεφωνομαχήκητον πεφωνομαχήκητον πεφωνομαχήκωμεν πεφωνομαχήκητε πεφωνομαχήκωσῐ(ν)
optative πεφωνομαχήκοιμῐ / πεφωνομαχηκοίην πεφωνομαχήκοις / πεφωνομαχηκοίης πεφωνομαχήκοι / πεφωνομαχηκοίη πεφωνομαχήκοιτον πεφωνομαχηκοίτην πεφωνομαχήκοιμεν πεφωνομαχήκοιτε πεφωνομαχήκοιεν
imperative   πεφωνομάχηκε πεφωνομαχηκέτω πεφωνομαχήκετον πεφωνομαχηκέτων   πεφωνομαχήκετε πεφωνομαχηκόντων
middle/
passive 		indicative πεφωνομάχημαι πεφωνομάχησαι πεφωνομάχηται πεφωνομάχησθον πεφωνομάχησθον πεφωνομαχήμεθᾰ πεφωνομάχησθε πεφωνομάχηνται
subjunctive πεφωνομαχημένος ὦ πεφωνομαχημένος ᾖς πεφωνομαχημένος ᾖ πεφωνομαχημένω ἦτον πεφωνομαχημένω ἦτον πεφωνομαχημένοι ὦμεν πεφωνομαχημένοι ἦτε πεφωνομαχημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεφωνομαχημένος εἴην πεφωνομαχημένος εἴης πεφωνομαχημένος εἴη πεφωνομαχημένω εἴητον / εἶτον πεφωνομαχημένω εἰήτην / εἴτην πεφωνομαχημένοι εἴημεν / εἶμεν πεφωνομαχημένοι εἴητε / εἶτε πεφωνομαχημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πεφωνομάχησο πεφωνομαχήσθω πεφωνομάχησθον πεφωνομαχήσθων   πεφωνομάχησθε πεφωνομαχήσθων
active middle/passive
infinitive πεφωνομαχηκέναι πεφωνομαχῆσθαι
participle m πεφωνομαχηκώς πεφωνομαχημένος
f πεφωνομαχηκυῖᾰ πεφωνομαχημένη
n πεφωνομαχηκός πεφωνομαχημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεφωνομαχήκειν / ἐπεφωνομαχήκη, ἐπεφωνομαχήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεφωνομαχήκειν / ἐπεφωνομαχήκη ἐπεφωνομαχήκεις / ἐπεφωνομαχήκης ἐπεφωνομαχήκει(ν) ἐπεφωνομαχήκετον ἐπεφωνομαχηκέτην ἐπεφωνομαχήκεμεν ἐπεφωνομαχήκετε ἐπεφωνομαχήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπεφωνομαχήμην ἐπεφωνομάχησο ἐπεφωνομάχητο ἐπεφωνομάχησθον ἐπεφωνομαχήσθην ἐπεφωνομαχήμεθᾰ ἐπεφωνομάχησθε ἐπεφωνομάχηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.