χαριτόω

Ancient Greek

Etymology

χάρις (kháris) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

χᾰρῐτόω • (khărĭtóō)

  1. to show grace to, to bestow favor on or upon
  2. (passive voice) to be highly favored, to be shown grace, to have grace or favor shown to

Inflection

   Present: χᾰρῐτῶ, χᾰρῐτοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χᾰρῐτῶ χᾰρῐτοῖς χᾰρῐτοῖ χᾰρῐτοῦτον χᾰρῐτοῦτον χᾰρῐτοῦμεν χᾰρῐτοῦτε χᾰρῐτοῦσῐ(ν)
subjunctive χᾰρῐτῶ χᾰρῐτοῖς χᾰρῐτοῖ χᾰρῐτῶτον χᾰρῐτῶτον χᾰρῐτῶμεν χᾰρῐτῶτε χᾰρῐτῶσῐ(ν)
optative χᾰρῐτοίην / χᾰρῐτοῖμῐ χᾰρῐτοίης / χᾰρῐτοῖς χᾰρῐτοίη / χᾰρῐτοῖ χᾰρῐτοῖτον / χᾰρῐτοίητον χᾰρῐτοίτην / χᾰρῐτοιήτην χᾰρῐτοῖμεν / χᾰρῐτοίημεν χᾰρῐτοῖτε / χᾰρῐτοίητε χᾰρῐτοῖεν / χᾰρῐτοίησᾰν
imperative   χᾰρῐ́του χᾰρῐτούτω χᾰρῐτοῦτον χᾰρῐτούτων   χᾰρῐτοῦτε χᾰρῐτούντων
middle/
passive 		indicative χᾰρῐτοῦμαι χᾰρῐτοῖ χᾰρῐτοῦται χᾰρῐτοῦσθον χᾰρῐτοῦσθον χᾰρῐτούμεθᾰ χᾰρῐτοῦσθε χᾰρῐτοῦνται
subjunctive χᾰρῐτῶμαι χᾰρῐτοῖ χᾰρῐτῶται χᾰρῐτῶσθον χᾰρῐτῶσθον χᾰρῐτώμεθᾰ χᾰρῐτῶσθε χᾰρῐτῶνται
optative χᾰρῐτοίμην χᾰρῐτοῖο χᾰρῐτοῖτο χᾰρῐτοῖσθον χᾰρῐτοίσθην χᾰρῐτοίμεθᾰ χᾰρῐτοῖσθε χᾰρῐτοῖντο
imperative   χᾰρῐτοῦ χᾰρῐτούσθω χᾰρῐτοῦσθον χᾰρῐτούσθων   χᾰρῐτοῦσθε χᾰρῐτούσθων
active middle/passive
infinitive χᾰρῐτοῦν χᾰρῐτοῦσθαι
participle m χᾰρῐτῶν χᾰρῐτούμενος
f χᾰρῐτοῦσᾰ χᾰρῐτουμένη
n χᾰρῐτοῦν χᾰρῐτούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐχᾰρῐ́τουν, ἐχᾰρῐτούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχᾰρῐ́τουν ἐχᾰρῐ́τους ἐχᾰρῐ́του ἐχᾰρῐτοῦτον ἐχᾰρῐτούτην ἐχᾰρῐτοῦμεν ἐχᾰρῐτοῦτε ἐχᾰρῐ́τουν
middle/
passive 		indicative ἐχᾰρῐτούμην ἐχᾰρῐτοῦ ἐχᾰρῐτοῦτο ἐχᾰρῐτοῦσθον ἐχᾰρῐτούσθην ἐχᾰρῐτούμεθᾰ ἐχᾰρῐτοῦσθε ἐχᾰρῐτοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐχᾰρῐ́τωσᾰ, ἐχᾰρῐτωσᾰ́μην, ἐχᾰρῐτώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχᾰρῐ́τωσᾰ ἐχᾰρῐ́τωσᾰς ἐχᾰρῐ́τωσε(ν) ἐχᾰρῐτώσᾰτον ἐχᾰρῐτωσᾰ́την ἐχᾰρῐτώσᾰμεν ἐχᾰρῐτώσᾰτε ἐχᾰρῐ́τωσᾰν
subjunctive χᾰρῐτώσω χᾰρῐτώσῃς χᾰρῐτώσῃ χᾰρῐτώσητον χᾰρῐτώσητον χᾰρῐτώσωμεν χᾰρῐτώσητε χᾰρῐτώσωσῐ(ν)
optative χᾰρῐτώσαιμῐ χᾰρῐτώσειᾰς / χᾰρῐτώσαις χᾰρῐτώσειε(ν) / χᾰρῐτώσαι χᾰρῐτώσαιτον χᾰρῐτωσαίτην χᾰρῐτώσαιμεν χᾰρῐτώσαιτε χᾰρῐτώσειᾰν / χᾰρῐτώσαιεν
imperative   χᾰρῐ́τωσον χᾰρῐτωσᾰ́τω χᾰρῐτώσᾰτον χᾰρῐτωσᾰ́των   χᾰρῐτώσᾰτε χᾰρῐτωσᾰ́ντων
middle indicative ἐχᾰρῐτωσᾰ́μην ἐχᾰρῐτώσω ἐχᾰρῐτώσᾰτο ἐχᾰρῐτώσᾰσθον ἐχᾰρῐτωσᾰ́σθην ἐχᾰρῐτωσᾰ́μεθᾰ ἐχᾰρῐτώσᾰσθε ἐχᾰρῐτώσᾰντο
subjunctive χᾰρῐτώσωμαι χᾰρῐτώσῃ χᾰρῐτώσηται χᾰρῐτώσησθον χᾰρῐτώσησθον χᾰρῐτωσώμεθᾰ χᾰρῐτώσησθε χᾰρῐτώσωνται
optative χᾰρῐτωσαίμην χᾰρῐτώσαιο χᾰρῐτώσαιτο χᾰρῐτώσαισθον χᾰρῐτωσαίσθην χᾰρῐτωσαίμεθᾰ χᾰρῐτώσαισθε χᾰρῐτώσαιντο
imperative   χᾰρῐ́τωσαι χᾰρῐτωσᾰ́σθω χᾰρῐτώσᾰσθον χᾰρῐτωσᾰ́σθων   χᾰρῐτώσᾰσθε χᾰρῐτωσᾰ́σθων
passive indicative ἐχᾰρῐτώθην ἐχᾰρῐτώθης ἐχᾰρῐτώθη ἐχᾰρῐτώθητον ἐχᾰρῐτωθήτην ἐχᾰρῐτώθημεν ἐχᾰρῐτώθητε ἐχᾰρῐτώθησᾰν
subjunctive χᾰρῐτωθῶ χᾰρῐτωθῇς χᾰρῐτωθῇ χᾰρῐτωθῆτον χᾰρῐτωθῆτον χᾰρῐτωθῶμεν χᾰρῐτωθῆτε χᾰρῐτωθῶσῐ(ν)
optative χᾰρῐτωθείην χᾰρῐτωθείης χᾰρῐτωθείη χᾰρῐτωθεῖτον / χᾰρῐτωθείητον χᾰρῐτωθείτην / χᾰρῐτωθειήτην χᾰρῐτωθεῖμεν / χᾰρῐτωθείημεν χᾰρῐτωθεῖτε / χᾰρῐτωθείητε χᾰρῐτωθεῖεν / χᾰρῐτωθείησᾰν
imperative   χᾰρῐτώθητῐ χᾰρῐτωθήτω χᾰρῐτώθητον χᾰρῐτωθήτων   χᾰρῐτώθητε χᾰρῐτωθέντων
active middle passive
infinitive χᾰρῐτῶσαι χᾰρῐτώσᾰσθαι χᾰρῐτωθῆναι
participle m χᾰρῐτώσᾱς χᾰρῐτωσᾰ́μενος χᾰρῐτωθείς
f χᾰρῐτώσᾱσᾰ χᾰρῐτωσᾰμένη χᾰρῐτωθεῖσᾰ
n χᾰρῐτῶσᾰν χᾰρῐτωσᾰ́μενον χᾰρῐτωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεχᾰρῐ́τωμᾰ, κεχᾰρῐ́τωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεχᾰρῐ́τωμᾰ κεχᾰρῐ́τωμᾰς κεχᾰρῐ́τωμε(ν) κεχᾰρῐτώμᾰτον κεχᾰρῐτώμᾰτον κεχᾰρῐτώμᾰμεν κεχᾰρῐτώμᾰτε κεχᾰρῐτώμᾱσῐ(ν)
subjunctive κεχᾰρῐτώμω κεχᾰρῐτώμῃς κεχᾰρῐτώμῃ κεχᾰρῐτώμητον κεχᾰρῐτώμητον κεχᾰρῐτώμωμεν κεχᾰρῐτώμητε κεχᾰρῐτώμωσῐ(ν)
optative κεχᾰρῐτώμοιμῐ / κεχᾰρῐτωμοίην κεχᾰρῐτώμοις / κεχᾰρῐτωμοίης κεχᾰρῐτώμοι / κεχᾰρῐτωμοίη κεχᾰρῐτώμοιτον κεχᾰρῐτωμοίτην κεχᾰρῐτώμοιμεν κεχᾰρῐτώμοιτε κεχᾰρῐτώμοιεν
imperative   κεχᾰρῐ́τωμε κεχᾰρῐτωμέτω κεχᾰρῐτώμετον κεχᾰρῐτωμέτων   κεχᾰρῐτώμετε κεχᾰρῐτωμόντων
middle/
passive 		indicative κεχᾰρῐ́τωμαι κεχᾰρῐ́τωσαι κεχᾰρῐ́τωται κεχᾰρῐ́τωσθον κεχᾰρῐ́τωσθον κεχᾰρῐτώμεθᾰ κεχᾰρῐ́τωσθε κεχᾰρῐ́τωνται
subjunctive κεχᾰρῐτωμένος ὦ κεχᾰρῐτωμένος ᾖς κεχᾰρῐτωμένος ᾖ κεχᾰρῐτωμένω ἦτον κεχᾰρῐτωμένω ἦτον κεχᾰρῐτωμένοι ὦμεν κεχᾰρῐτωμένοι ἦτε κεχᾰρῐτωμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεχᾰρῐτωμένος εἴην κεχᾰρῐτωμένος εἴης κεχᾰρῐτωμένος εἴη κεχᾰρῐτωμένω εἴητον / εἶτον κεχᾰρῐτωμένω εἰήτην / εἴτην κεχᾰρῐτωμένοι εἴημεν / εἶμεν κεχᾰρῐτωμένοι εἴητε / εἶτε κεχᾰρῐτωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κεχᾰρῐ́τωσο κεχᾰρῐτώσθω κεχᾰρῐ́τωσθον κεχᾰρῐτώσθων   κεχᾰρῐ́τωσθε κεχᾰρῐτώσθων
active middle/passive
infinitive κεχᾰρῐτωμέναι κεχᾰρῐτῶσθαι
participle m κεχᾰρῐτωμώς κεχᾰρῐτωμένος
f κεχᾰρῐτωμυῖᾰ κεχᾰρῐτωμένη
n κεχᾰρῐτωμός κεχᾰρῐτωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.