χρησάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰrɛː.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰre̝ˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /xriˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xriˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xriˈsa.me.nos/

Participle

χρησάμενος • (khrēsámenos) m (feminine χρησᾰμένη, neuter χρησάμενον); first/second declension

aorist middle participle of χράω (khráō, “to use”)

Declension

First and second declension of χρησᾰ́μενος; χρησᾰμένη; χρησᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	χρησᾰ́μενος khrēsắmenos	χρησᾰμένη khrēsăménē	χρησᾰ́μενον khrēsắmenon	χρησᾰμένω khrēsăménō	χρησᾰμένᾱ khrēsăménā	χρησᾰμένω khrēsăménō	χρησᾰ́μενοι khrēsắmenoi	χρησᾰ́μεναι khrēsắmenai	χρησᾰ́μενᾰ khrēsắmenă
Genitive	χρησᾰμένου khrēsăménou	χρησᾰμένης khrēsăménēs	χρησᾰμένου khrēsăménou	χρησᾰμένοιν khrēsăménoin	χρησᾰμέναιν khrēsăménain	χρησᾰμένοιν khrēsăménoin	χρησᾰμένων khrēsăménōn	χρησᾰμένων khrēsăménōn	χρησᾰμένων khrēsăménōn
Dative	χρησᾰμένῳ khrēsăménōi	χρησᾰμένῃ khrēsăménēi	χρησᾰμένῳ khrēsăménōi	χρησᾰμένοιν khrēsăménoin	χρησᾰμέναιν khrēsăménain	χρησᾰμένοιν khrēsăménoin	χρησᾰμένοις khrēsăménois	χρησᾰμέναις khrēsăménais	χρησᾰμένοις khrēsăménois
Accusative	χρησᾰ́μενον khrēsắmenon	χρησᾰμένην khrēsăménēn	χρησᾰ́μενον khrēsắmenon	χρησᾰμένω khrēsăménō	χρησᾰμένᾱ khrēsăménā	χρησᾰμένω khrēsăménō	χρησᾰμένους khrēsăménous	χρησᾰμένᾱς khrēsăménās	χρησᾰ́μενᾰ khrēsắmenă
Vocative	χρησᾰ́μενε khrēsắmene	χρησᾰμένη khrēsăménē	χρησᾰ́μενον khrēsắmenon	χρησᾰμένω khrēsăménō	χρησᾰμένᾱ khrēsăménā	χρησᾰμένω khrēsăménō	χρησᾰ́μενοι khrēsắmenoi	χρησᾰ́μεναι khrēsắmenai	χρησᾰ́μενᾰ khrēsắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	χρησᾰμένως khrēsăménōs			χρησᾰμενώτερος khrēsămenṓteros			χρησᾰμενώτᾰτος khrēsămenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.