χρώμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰrɔ̌ː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰro.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈxro.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈxro.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈxro.me.nos/

Participle

χρώμενος • (khrṓmenos) m (feminine χρωμένη, neuter χρώμενον); first/second declension

present mediopassive participle of χρᾰ́ομαι (khrắomai)

Declension

First and second declension of χρώμενος; χρωμένη; χρώμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	χρώμενος khrṓmenos	χρωμένη khrōménē	χρώμενον khrṓmenon	χρωμένω khrōménō	χρωμένᾱ khrōménā	χρωμένω khrōménō	χρώμενοι khrṓmenoi	χρώμεναι khrṓmenai	χρώμενᾰ khrṓmenă
Genitive	χρωμένου khrōménou	χρωμένης khrōménēs	χρωμένου khrōménou	χρωμένοιν khrōménoin	χρωμέναιν khrōménain	χρωμένοιν khrōménoin	χρωμένων khrōménōn	χρωμένων khrōménōn	χρωμένων khrōménōn
Dative	χρωμένῳ khrōménōi	χρωμένῃ khrōménēi	χρωμένῳ khrōménōi	χρωμένοιν khrōménoin	χρωμέναιν khrōménain	χρωμένοιν khrōménoin	χρωμένοις khrōménois	χρωμέναις khrōménais	χρωμένοις khrōménois
Accusative	χρώμενον khrṓmenon	χρωμένην khrōménēn	χρώμενον khrṓmenon	χρωμένω khrōménō	χρωμένᾱ khrōménā	χρωμένω khrōménō	χρωμένους khrōménous	χρωμένᾱς khrōménās	χρώμενᾰ khrṓmenă
Vocative	χρώμενε khrṓmene	χρωμένη khrōménē	χρώμενον khrṓmenon	χρωμένω khrōménō	χρωμένᾱ khrōménā	χρωμένω khrōménō	χρώμενοι khrṓmenoi	χρώμεναι khrṓmenai	χρώμενᾰ khrṓmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	χρωμένως khrōménōs			χρωμενώτερος khrōmenṓteros			χρωμενώτᾰτος khrōmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.