χωνεύω
Greek
Etymology
From Byzantine Greek χωνεύω (khōneúō, “to digest”), from Hellenistic Koine Greek χωνεύω (khōneúō), χοανεύω (khoaneúō), verbal formation from Ancient Greek χόανος (khóanos, “melting pot, crucible”).
Pronunciation
- IPA(key): /xoˈne.vo/
Verb
χωνεύω • (chonévo) (past χώνεψα, passive χωνεύομαι, ppp χωνεμένος)
- to digest (food, etc.)
- (figuratively, in the negative) to like
- (figuratively) to digest (understand and accept) the causes of an event
Conjugation
χωνεύω χωνεύομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | χωνέψω | χωνεύομαι | χωνευτώ | |
| 2 sg | χωνεύεις | χωνέψεις | χωνεύεσαι | χωνευτείς |
| 3 sg | χωνεύει | χωνέψει | χωνεύεται | χωνευτεί |
| 1 pl | χωνεύουμε, [‑ομε] | χωνέψουμε, [‑ομε] | χωνευόμαστε | χωνευτούμε |
| 2 pl | χωνεύετε | χωνέψετε | χωνεύεστε, χωνευόσαστε | χωνευτείτε |
| 3 pl | χωνεύουν(ε) | χωνέψουν(ε) | χωνεύονται | χωνευτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | χώνευα | χώνεψα | χωνευόμουν(α) | χωνεύτηκα |
| 2 sg | χώνευες | χώνεψες | χωνευόσουν(α) | χωνεύτηκες |
| 3 sg | χώνευε | χώνεψε | χωνευόταν(ε) | χωνεύτηκε |
| 1 pl | χωνεύαμε | χωνέψαμε | χωνευόμασταν, (‑όμαστε) | χωνευτήκαμε |
| 2 pl | χωνεύατε | χωνέψατε | χωνευόσασταν, (‑όσαστε) | χωνευτήκατε |
| 3 pl | χώνευαν, χωνεύαν(ε) | χώνεψαν, χωνέψαν(ε) | χωνεύονταν, (χωνευόντουσαν) | χωνεύτηκαν, χωνευτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ➤ | θα χωνέψω ➤ | θα χωνεύομαι ➤ | θα χωνευτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα χωνεύεις, … | θα χωνέψεις, … | θα χωνεύεσαι, … | θα χωνευτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … χωνέψει έχω, έχεις, … χωνεμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … χωνευτεί είμαι, είσαι, … χωνεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … χωνέψει είχα, είχες, … χωνεμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … χωνευτεί ήμουν, ήσουν, … χωνεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … χωνέψει θα έχω, θα έχεις, … χωνεμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … χωνευτεί θα είμαι, θα είσαι, … χωνεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | χώνευε | χώνεψε, χώνευ' 1 | — | χωνέψου |
| 2 pl | χωνεύετε | χωνέψτε, χωνεύτε2 | χωνεύεστε | χωνευτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | χωνεύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας χωνέψει ➤ | χωνεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | χωνέψει | χωνευτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. χώνευ' το ("digest it!") 2. Colloquial. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms
- αχώνευτος (achóneftos)