ψήχω

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, from the same Pre-Greek root of ψάω (psáō, “to rub, wipe”), ψωλός (psōlós, “circumcised”), ψώρα (psṓra, “mange”), ψωρός (psōrós, “itchy, scabby”), ψωχός (psōkhós, “sandy”) and ψώχω (psṓkhō, “to rub small”).

Pronunciation

 

Verb

ψήχω • (psḗkhō)

  1. to rub down, curry a horse
  2. to stroke, pat
  3. to rub down, wear away
  4. (figuratively) to scribble

Inflection

   Present: ψήχω, ψήχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ψήχω ψήχεις ψήχει ψήχετον ψήχετον ψήχομεν ψήχετε ψήχουσῐ(ν)
subjunctive ψήχω ψήχῃς ψήχῃ ψήχητον ψήχητον ψήχωμεν ψήχητε ψήχωσῐ(ν)
optative ψήχοιμῐ ψήχοις ψήχοι ψήχοιτον ψηχοίτην ψήχοιμεν ψήχοιτε ψήχοιεν
imperative   ψῆχε ψηχέτω ψήχετον ψηχέτων   ψήχετε ψηχόντων
middle/
passive 		indicative ψήχομαι ψήχῃ / ψήχει ψήχεται ψήχεσθον ψήχεσθον ψηχόμεθᾰ ψήχεσθε ψήχονται
subjunctive ψήχωμαι ψήχῃ ψήχηται ψήχησθον ψήχησθον ψηχώμεθᾰ ψήχησθε ψήχωνται
optative ψηχοίμην ψήχοιο ψήχοιτο ψήχοισθον ψηχοίσθην ψηχοίμεθᾰ ψήχοισθε ψήχοιντο
imperative   ψήχου ψηχέσθω ψήχεσθον ψηχέσθων   ψήχεσθε ψηχέσθων
active middle/passive
infinitive ψήχειν ψήχεσθαι
participle m ψήχων ψηχόμενος
f ψήχουσᾰ ψηχομένη
n ψῆχον ψηχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔψηχον, ἐψηχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔψηχον ἔψηχες ἔψηχε(ν) ἐψήχετον ἐψηχέτην ἐψήχομεν ἐψήχετε ἔψηχον
middle/
passive 		indicative ἐψηχόμην ἐψήχου ἐψήχετο ἐψήχεσθον ἐψηχέσθην ἐψηχόμεθᾰ ἐψήχεσθε ἐψήχοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ψήξω, ψήξομαι, ψηχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ψήξω ψήξεις ψήξει ψήξετον ψήξετον ψήξομεν ψήξετε ψήξουσῐ(ν)
optative ψήξοιμῐ ψήξοις ψήξοι ψήξοιτον ψηξοίτην ψήξοιμεν ψήξοιτε ψήξοιεν
middle indicative ψήξομαι ψήξῃ / ψήξει ψήξεται ψήξεσθον ψήξεσθον ψηξόμεθᾰ ψήξεσθε ψήξονται
optative ψηξοίμην ψήξοιο ψήξοιτο ψήξοισθον ψηξοίσθην ψηξοίμεθᾰ ψήξοισθε ψήξοιντο
passive indicative ψηχθήσομαι ψηχθήσῃ ψηχθήσεται ψηχθήσεσθον ψηχθήσεσθον ψηχθησόμεθᾰ ψηχθήσεσθε ψηχθήσονται
optative ψηχθησοίμην ψηχθήσοιο ψηχθήσοιτο ψηχθήσοισθον ψηχθησοίσθην ψηχθησοίμεθᾰ ψηχθήσοισθε ψηχθήσοιντο
active middle passive
infinitive ψήξειν ψήξεσθαι ψηχθήσεσθαι
participle m ψήξων ψηξόμενος ψηχθησόμενος
f ψήξουσᾰ ψηξομένη ψηχθησομένη
n ψῆξον ψηξόμενον ψηχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔψηξᾰ, ἐψηξᾰ́μην, ἐψήχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔψηξᾰ ἔψηξᾰς ἔψηξε(ν) ἐψήξᾰτον ἐψηξᾰ́την ἐψήξᾰμεν ἐψήξᾰτε ἔψηξᾰν
subjunctive ψήξω ψήξῃς ψήξῃ ψήξητον ψήξητον ψήξωμεν ψήξητε ψήξωσῐ(ν)
optative ψήξαιμῐ ψήξειᾰς / ψήξαις ψήξειε(ν) / ψήξαι ψήξαιτον ψηξαίτην ψήξαιμεν ψήξαιτε ψήξειᾰν / ψήξαιεν
imperative   ψῆξον ψηξᾰ́τω ψήξᾰτον ψηξᾰ́των   ψήξᾰτε ψηξᾰ́ντων
middle indicative ἐψηξᾰ́μην ἐψήξω ἐψήξᾰτο ἐψήξᾰσθον ἐψηξᾰ́σθην ἐψηξᾰ́μεθᾰ ἐψήξᾰσθε ἐψήξᾰντο
subjunctive ψήξωμαι ψήξῃ ψήξηται ψήξησθον ψήξησθον ψηξώμεθᾰ ψήξησθε ψήξωνται
optative ψηξαίμην ψήξαιο ψήξαιτο ψήξαισθον ψηξαίσθην ψηξαίμεθᾰ ψήξαισθε ψήξαιντο
imperative   ψῆξαι ψηξᾰ́σθω ψήξᾰσθον ψηξᾰ́σθων   ψήξᾰσθε ψηξᾰ́σθων
passive indicative ἐψήχθην ἐψήχθης ἐψήχθη ἐψήχθητον ἐψηχθήτην ἐψήχθημεν ἐψήχθητε ἐψήχθησᾰν
subjunctive ψηχθῶ ψηχθῇς ψηχθῇ ψηχθῆτον ψηχθῆτον ψηχθῶμεν ψηχθῆτε ψηχθῶσῐ(ν)
optative ψηχθείην ψηχθείης ψηχθείη ψηχθεῖτον / ψηχθείητον ψηχθείτην / ψηχθειήτην ψηχθεῖμεν / ψηχθείημεν ψηχθεῖτε / ψηχθείητε ψηχθεῖεν / ψηχθείησᾰν
imperative   ψήχθητῐ ψηχθήτω ψήχθητον ψηχθήτων   ψήχθητε ψηχθέντων
active middle passive
infinitive ψῆξαι ψήξᾰσθαι ψηχθῆναι
participle m ψήξᾱς ψηξᾰ́μενος ψηχθείς
f ψήξᾱσᾰ ψηξᾰμένη ψηχθεῖσᾰ
n ψῆξᾰν ψηξᾰ́μενον ψηχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ᾰ̓ποψήχω (ăpopsḗkhō)
  • κᾰτᾰψήχω (kătăpsḗkhō)
  • πᾰρᾰψήχω (părăpsḗkhō)
  • περῐψήχω (perĭpsḗkhō)
  • ψῆγμᾰ (psêgmă)
  • ψηκτός (psēktós)
  • ψήκτρᾰ (psḗktră)
  • ψῆξῐς (psêxĭs)
  • ψηχρός (psēkhrós)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.