блѫдьникъ

Old Church Slavonic

Etymology

From блѫдъ (blǫdŭ) +‎ -ьникъ (-ĭnikŭ).

Noun

блѫдьникъ • (blǫdĭnikŭm

  1. adulterer, fornicator, perverse

Declension

Declension of блѫдьникъ (o-stem)
singular dual plural
nominative блѫдьникъ
blǫdĭnikŭ
блѫдьника
blǫdĭnika
блѫдьници
blǫdĭnici
genitive блѫдьника
blǫdĭnika
блѫдьникоу
blǫdĭniku
блѫдьникъ
blǫdĭnikŭ
dative блѫдьникоу, блѫдьникови
blǫdĭniku, blǫdĭnikovi
блѫдьникома
blǫdĭnikoma
блѫдьникомъ
blǫdĭnikomŭ
accusative блѫдьникъ, блѫдьника
blǫdĭnikŭ, blǫdĭnika
блѫдьника
blǫdĭnika
блѫдьникꙑ
blǫdĭniky
instrumental блѫдьникомъ
blǫdĭnikomŭ
блѫдьникома
blǫdĭnikoma
блѫдьникꙑ
blǫdĭniky
locative блѫдьницѣ
blǫdĭnicě
блѫдьникоу
blǫdĭniku
блѫдьницѣхъ
blǫdĭnicěxŭ
vocative блѫдьниче
blǫdĭniče
блѫдьника
blǫdĭnika
блѫдьници
blǫdĭnici

Further reading