ватах
Bulgarian
Etymology
From Old Church Slavonic ватахъ (vataxŭ, “chief, commander”). Probably of Oghur origin,[1] related to dialectal Bulgarian ватог (vatog, “hearth”).
Alternatively, according to Vl. Georgiev (BER): a Thracian borrowing,[2] ultimately from Proto-Indo-European *wedʰ- (“to lead”).
Pronunciation
- IPA(key): [vɐˈtax]
Audio: (file)
Noun
вата́х • (vatáh) m (relational adjective вата́хов or вата́шки)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | вата́х vatáh |
вата́си vatási |
| definite (subject form) |
вата́хът vatáhǎt |
вата́сите vatásite |
| definite (object form) |
вата́ха vatáha | |
| vocative form | вата́хо vatáho |
вата́си vatási |
Alternative forms
- ватафин (vatafin)
Related terms
- ватог (vatog, “hearth”) (probably)
- вигня́ (vignjá, “pottery furnace”)
References
- ^ Biliarsky, Ivan (2011) “Word and Power in Mediaeval Bulgaria”, in East Central and Eastern Europe in Medieval Ages, 450 - 1450[1], Brill, page 40: “ватахъ (subst. m.)”
- ^ Georgiev, Vladimir I., editor (1971), “ватах, ватаф(ин)”, in Български етимологичен речник [Bulgarian Etymological Dictionary] (in Bulgarian), volume 1 (А – З), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences Pubg. House, →ISBN, page 123
- Nayden Gerov, Тодор Панчев (1908) “вата́хъ”, in Допълнение на българския рѣчникъ [Dictionary of the Bulgarian language][2] (in Bulgarian), volume 6, Plovdiv: Печатница "Трудъ" на Петко Бѣловѣждовъ, page 46
Russian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvatəx]
Noun
ва́тах • (vátax) f inan pl
- prepositional plural of ва́та (váta)