връщам

Bulgarian

Etymology

From Proto-Slavic *vьrťаti, an intensive fientive derivative of Proto-Slavic *vьrtъ (turn) + *-jati.

Nowadays, mostly has surpassed the earlier causative Bulgarian вратя (vratja) (from Old Church Slavonic вратити (vratiti)).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈvrɤʃtɐm]
  • Audio:(file)

Verb

връ́щам • (vrǎ́štam) first-singular present indicativeimpf (perfective въ́рна)

  1. (transitive) to return
  2. (transitive) to send away, to deny access
  3. (reflexive with се) to get back
    връщам се обратно
    vrǎštam se obratno
    I get back [where I used to be]

Conjugation

Alternative forms

  • вракям (vrakjam)dialectal

Derived terms

  • връщач (vrǎštač, returner)
  • възвръщам (vǎzvrǎštam), възвърна (vǎzvǎrna, to recover)
  • завръщам (zavrǎštam), завърна (zavǎrna, to go back)
  • обръщам (obrǎštam), обърна (obǎrna, to invert, to roll back)
  • отвръщам (otvrǎštam), отвърна (otvǎrna, to respond)
  • повръщам (povrǎštam), повърна (povǎrna, to vomit)
  • превръщам (prevrǎštam), превърна (prevǎrna, to transform)
  • развръщам (razvrǎštam), развръщавам (razvrǎštavam), развърна (razvǎrna, to corrupt)
  • свръщам (svrǎštam), свърна (svǎrna, to return along with)

References

  • връщам”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
  • Georgiev, Vladimir I., editor (1971), “връщам, върна”, in Български етимологичен речник [Bulgarian Etymological Dictionary] (in Bulgarian), volume 1 (А – З), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences Pubg. House, →ISBN, page 192