конєц

See also: конец

Pannonian Rusyn

Etymology

Inherited from Old Slovak koniec, from Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkɔɲɛt͡s]
  • Rhymes: -ɔɲɛt͡s
  • Hyphenation: ко‧нєц

Noun

конєц (konjecm inan (related adjective конєчни or концови)

  1. end (final part)
    Synonym: законченє (zakončenje)
    Antonym: початок (počatok)
  2. sharp end, extremity, apex, point
    Synonyms: верх (verx), верщок (verščok), штилєц (štiljec)
  3. end, termination
    Antonym: початок (počatok)
    при концуpri koncurunning out (literally, “near the end”)
    конєц шветаkonjec švetathe end of the world

Declension

Declension of конєц
singular plural
nominative конєц (konjec) конци (konci)
genitive конца (konca) концох (koncox)
dative концу (koncu) концом (koncom)
accusative конєц (konjec) конци (konci)
instrumental концом (koncom) концами (koncami)
locative концу (koncu) концох (koncox)
vocative концу (koncu) конци (konci)
adverbs
  • вонконцом (vonkoncom)
  • концом (koncom)
  • на концу конца (na koncu konca)
  • наконєц (nakonjec)
  • наконцу (nakoncu)
  • поконцу (pokoncu)
nouns
  • доконченосц f (dokončenosc)
  • законченє n (zakončenje)
  • законченосц f (zakončenosc)
  • кончань m pers (končanʹ)
  • конченє n (končenje)
  • кончик m inan (končik)
  • кончина f (končina)
verbs
  • докончиц impf (dokončic)
  • докончовац pf (dokončovac)
  • закончиц impf (zakončic)
  • закончовац pf (zakončovac)
  • кончиц impf (končic)

References